Ur. w 1943 r.  w Warszawie, zm. w 2023 r. tamże; poeta, eseista, dramaturg i filozof.

Po zdanej maturze Bohdan Urbankowski rozpoczął studia polonistyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim; uczelnię opuścił z tytułem doktora nauk humanistycznych. W czasach PRLu był związany z nurtem niepodległościowym opozycji, w tym czasie współredagował szereg pism podziemnych.

Był związany z „Solidarnością”, za co po wprowadzeniu stanu wojennego został usunięty z pracy w warszawskim Polskim Radio. Po kilku miesiącach rozpoczął pracę jako kierownik literacki Teatru im. Szaniawskiego w Płocku. Od 1984 roku pracował jako zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Poezja”, skąd dwa lata później również został usunięty z powodu druku fragmentów wiersza „Czerwona msza”. Do 1988 roku współpracował z miesięcznikiem „Wiara i odpowiedzialność”, gdzie drukował pod pseudonimami cykle na temat Piłsudskiego i Żydów w czasie Powstania Styczniowego oraz wiersze. Urbankowski publikował również w „Poglądzie”, „Przedświcie”, „Tu Teraz”, „Słowie podziemnym” oraz w wydawnictwach KPN, dodatkowo redagował pisemka „Przyszłość Polski” i „Konfederata”; stypendysta Instytutu im. Piłsudskiego w Nowym Jorku i Editions Dembinski w Paryżu.

W rządzie Jana Olszewskiego Bohdan Urbankowski był doradcą ds. kultury i wychowania w MON; w 1993r. kandydował do Senatu. W 2010 roku został przewodniczącym Rady Programowej Związku Piłsudczyków oraz Oddziału Związku Literatów Polskich w Warszawie.

Za swoją działalność wydawniczą i literacką Bohdan Urbankowski otrzymał wiele nagród, a wśród nich m.in. Medal Solidarności „Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka”. W 1972 roku otrzymał nagrodę im. J. Czechowicza, a w 1993 roku nagrodę im. Juliusza Słowackiego, obydwie za zbiór poezji „Głosy”; nagrodzony Laurem Posła Prawdy i tytułem Księcia Poetów (za trzecie wydanie „Erotyku do następcy” i czwarte wydanie „Głosów”) w 1993 r. Dwukrotnie nagrodzony Medalem Solidarności „Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Praw Człowieka” (2001), laureat odznaki „Zasłużony Działacz Kultury” za pracę w podziemnym ruchu wydawniczym (1982-1989) (2001). Nagrodzony Medalem Polonia Mater Nostra Est (2002); w tym samym roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za twórczość literacką i zasługi społeczne, natomiast w 2017 roku z rąk prezydenta Andrzeja Dudy otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Już pośmiertnie uhonorowany został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2023).

Jest autorem ponad 50 książek, między innymi monografii Adama Mickiewicza, Fiodora Dostojewskiego, Karola Wojtyły i Józefa Piłsudskiego.

Bohdan Urbankowski regularnie publikował w miesięczniku WPiS, jest również autorem publikacji wydanych nakładem Białego Kruka: „Do Polaków. Myśli, mowy i rozkazy”, ‘Gniazdo polskie”, „Bohaterowie i zdrajcy”, „Księga Norwidowa”, „Romantyzm polski”.