Ur. w 1881 r. w Krakowie, zm. w 1950 r. tamże; przedwojenny profesor rysunku i scenograf, który osobiście spotkał brata Alberta i poznał w ten sposób jego dzieło.

Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych  (1900), studiował także w Kunstgewerbeschule w Wiedniu.

W 1906 r. Zygmunt Wierciak związał się z krakowskim Teatrem Ludowym, gdzie tworzył scenografie i dekoracje do takich spektakli jak „Morskie Oko” czy „Hulaj dusza”. Pracował także w malarni Teatru Miejskiego w Krakowie jako pomocnik, a w 1915 r., po śmierci swojego mistrza, przejął kierowanie pracownią dekoratorską teatru.

Później Zygmunt Wierciak pracował także w Teatrze Polskim w Katowicach, ostatecznie jednak poświęcił się pracy dydaktycznej zostając nauczycielem rysunku w krakowskich gimnazjach.

Malował pejzaże, krakowskie sceny rodzajowe, portrety, karykatury czy obrazy batalistyczne. Zygmunt Wierciak inspirował się impresjonizmem i Młodą Polską; jego prace wystawiane były w Polsce i za granicą.

Obecnie jego dzieła znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie czy Muzeum Karykatury w Warszawie.

Jego obrazy znalazły się w książce Białego Kruka „Życie św. brata Alberta. Biografia ilustrowana”.