Ur. w 1961 r. w Jędrzejowie. Lekarka, działaczka społeczna, wdowa po Januszu Kurtyce, prezesie Instytutu Pamięci Narodowej, który zginął w katastrofie smoleńskiej. Absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Krakowie-Nowej Hucie (matura w 1980 r.).

W 1980 r. rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie (obecnie Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego). Korzystała z indywidualnego toku studiów, poszerzonego o psychologię rozwojową na Wydziale Psychologii UJ. W 1986 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem Wydziału Lekarskiego AM. W 1991 r. zdała egzamin specjalizacyjny pierwszego stopnia z zakresu pediatrii, w 1995 r. egzamin specjalizacyjny drugiego stopnia z pediatrii (z wyróżnieniem), a w 2002 r. egzamin specjalizacyjny drugiego stopnia z zakresu chorób płuc.

W 1994 r. odbyła czteromiesięczny staż naukowy w Harvard Children Hospital w Bostonie w USA. Od 1987 r. pracowała w I Klinice Chorób Dzieci Instytutu Pediatrii Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytecki Szpital Dziecięcy). W 2006 r. została zastępcą ordynatora ds. pneumonologii w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym im. św. Ludwika w Krakowie. Należy do Polskiego Towarzystwa Mukowiscydozy, od wielu lat związana jest z leczeniem dzieci cierpiących na tę chorobę.

W latach 80. działa w opozycji antykomunistycznej – w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów Akademii Medycznej (od początku jego powstania). W czerwcu 2010 r. była założycielką Stowarzyszenia Rodzin Katyń 2010, obecnie pełni funkcję jego prezesa. Członkini Kapituły Nagrody im. Lecha Kaczyńskiego, założycielka fundacji im. Janusza Kurtyki, wiceprezes Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Tragedii Narodowej pod Smoleńskiem.

O jej życiu opowiada książka Białego Kruka „Zuzanna Kurtyka: sumienie i polityka”.