Ur. 1536, zm. 1612. Studiował w Akademii Krakowskiej, następnie przyjął święcenia kapłańskie. Był wychowawcą syna kasztelana krakowskiego Jana Tęczyńskiego, a później – podczas pobytu w Rzymie – wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Od tej chwili, przez niemal pół wieku, działał na niwie kontrreformacji, angażował się w polemiki z innowiercami i nieustannie wzywał do jedności wiary. Pełnił funkcję penitencjarza w Bazylice św. Piotra, był kaznodzieją w Pułtusku, Lwowie, Wilnie, Warszawie i Płocku. Z nominacji króla Stefana Batorego został pierwszym rektorem Akademii Wileńskiej, kilka lat później Zygmunt III Waza mianował go nadwornym kaznodzieją. Jako teolog bronił Eucharystii, wydał liczne pisma zwalczające m.in. tezy antytrynitarzy. Niemałe...