Ur. 1846, zm. 1916. Po studiach rozpoczął karierę dziennikarską i pisarską w Warszawie. Jako reporter i felietonista w „Gazecie Polskiej” przez trzy lata przebywał jako korespondent w Stanach Zjednoczonych. Tam też podjął swoje pierwsze dojrzałe próby literackie, które spotkały się z życzliwym przyjęciem czytelników i krytyki. Bardzo lubił podróżować, z bardziej egzotycznych miejsc odwiedził m.in. Turcję, Grecję, Włochy, Hiszpanię, a w latach 90. XIX w. Afrykę. Dziś w powszechnej świadomości kojarzony jest najczęściej jako autor powieści historycznych, z Trylogią i „Krzyżakami” na czele. Utwory te, pisane w latach niewoli narodowej, jak zaznaczał sam autor – „ku pokrzepieniu serc” – miały przypominać o chwalebnych zwycięstwach oręża polskiego, poruszając przy tym mocno rozbudowane wątki przygodowe i romansowe. Dzięki barwnemu językowi – stylizowanemu na czasy akcji utworów – oryginalnym i charakterystycznym bohaterom oraz żywej narracji, publikowane początkowo w odcinkach dzieła nie tylko przetrwały próbę czasu, ale za sprawą późniejszych ekranizacji do dziś są chętnie czytane i oglądane przez kolejne pokolenia Polaków. Ukoronowaniem popularności i wybitnym przejawem talentu pisarza była powieść z czasów narodzin chrześcijaństwa „Quo vadis” (uważana kiedyś za jedyny powód przyznania mu Nagrody Nobla, choć dziś wiemy, że otrzymał ją za całą twórczość pisarską do 1905 r.), kilkakrotnie ekranizowana. To w znacznej mierze dzięki niej – za sprawą uniwersalnej tematyki dziedzictwa chrześcijańskiego – nazwisko Sienkiewicza zapisało się w annałach światowej literatury i czyni go dziś jednym z najpopularniejszych polskich pisarzy. Sienkiewicz był pisarzem niezwykle płodnym, nie zamykającym się w obrębie jednego gatunku czy tematyki. W dorobku pisarza znajdują się również utwory ukazujące życie w czasach mu współczesnych, także wśród najniższych warstw społeczeństwa. Był bowiem nie tylko znakomitym narratorem historii, ale i równie bacznym i wyczulonym na ludzką krzywdę obserwatorem współczesności oraz gorącym patriotą. Ogromny autorytet, jaki miał w społeczeństwie polskim, ale też i na arenie międzynarodowej, wykorzystał m.in. na rzecz sprawy polskiej podczas I wojny światowej. Wraz z Ignacym Paderewskim współtworzył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Jego prochy spoczęły w podziemiach warszawskiej katedry św. Jana. W Białym Kruku ukazała się powieść „Krzyżacy”.