Jeśli nie wiemy, gdzie byliśmy, nie wiemy, gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy
W dzisiejszym świecie, w którym wiara w postęp i determinizm materialistyczny często zaciemnia nasze spojrzenie na przeszłość, warto zatrzymać się na chwilę i zastanowić się nad tym, jak rozumiemy historię i jej wpływ na nasze życie.
Joseph Pearce, brytyjski pisarz i badacz literatury, w swoim eseju przypomina nam o znaczeniu poznania historii jako klucza do zrozumienia teraźniejszości i przyszłości. Pearce twierdzi, że ignorowanie historii oznacza utratę zrozumienia, kim jesteśmy, gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy. Jego argumenty wydają się szczególnie istotne w kontekście dzisiejszego społeczeństwa, które często skupia się na szybkim postępie i zaniedbuje refleksję nad przeszłością.
Pearce kontrastuje materialistyczną i deterministyczną wizję historii, która traktuje ludzi jako jedynie organiczne mechanizmy w większym socjologicznym czy socjoekonomicznym systemie, z chrześcijańskim rozumieniem historii jako opowieści o jednostkach stworzonych na obraz Boga. Dla niego historia to nie tylko linia czasowa, ale też opowieść o nieustającej walce między dobrem a złem, która ma miejsce w sercach ludzi i społecznościach na przestrzeni wieków.
Warto również zauważyć inne podejścia do historii, takie jak te prezentowane przez H.W. Crockera i autora tego artykułu. Crocker w swojej książce „Triumf” gloryfikuje rolę Kościoła katolickiego w historii, podczas gdy autor tego tekstu stawia na zrównoważone spojrzenie, ukazując historię jako wątek składający się z dobra, zła i piękna.
Ale może najbardziej intrygujące jest podejście Piersa Paula Reada, który dzieli historię na epoki, skupiając się szczególnie na nowszej historii i jej wpływie na naszą teraźniejszość. Jego podejście wydaje się bardziej uważne na kontekst współczesny, choć wciąż zanurzone w głębszym zrozumieniu duchowej natury historii.
W świetle tych różnych perspektyw ważne jest, abyśmy jako społeczeństwo zdawali sobie sprawę z bogactwa, jakie niesie ze sobą studiowanie historii. To nie tylko pozwala nam zrozumieć naszą tożsamość i miejsce w świecie, ale także ukazuje nam uniwersalne prawdy o ludzkiej naturze i naszych dążeniach do dobra, prawdy i piękna.
W zglobalizowanym, technologicznym świecie, gdzie zmiany zachodzą szybko i często trudno jest zatrzymać się na chwilę, aby zastanowić się nad przeszłością, warto pamiętać o słowach Pearce'a: „Jeśli nie wiemy, gdzie byliśmy, nie wiemy, gdzie jesteśmy; a jeśli nie wiemy, gdzie jesteśmy, nie możemy wiedzieć, dokąd zmierzamy”. Oby ta refleksja była dla nas przewodnikiem w podróży przez labirynt historii, która kształtuje naszą tożsamość i naszą przyszłość.
Źródło: theimaginativeconservative.org, TP
Polska i Krzyż
Piękno, niezachwiana moc i potęga Krzyża. Związanie losów Rzeczypospolitej, od narodzin po dzień dzisiejszy, z Krzyżem oraz nieprzemijająca nadzieja pokładana w Chrystusie – to temat tej książki. Wybitni autorzy i uczeni, wielcy patrioci, utrwalają słowem, a mistrz Adam Bujak obrazem wizerunek Polski wiernej Bogu od jedenastu wieków. Bez chrześcijaństwa nie byłoby ani naszego państwa, ani naszego narodu.
Dokąd zmierzamy? Wiara, edukacja, tradycja
Niniejsza antologia publicystyki patriotycznej próbuje dać odpowiedź na postawione w tytule pytanie: Dokąd zmierzamy, my jako Polacy? A co za tym idzie – kto nam wyznacza, lub usiłuje wyznaczać, drogę? Jakże często czujemy się zagubieni, zdezorientowani, manipulowani.
Szukamy stałych punktów odniesienia, niezmiennych wartości, na których można by się oprzeć bez obawy, że pobłądzimy.
Bezbożność, terror i propaganda. Fałszywe proroctwa marksizmu
Nikt nie zrozumie, co złego dzieje się we współczesnym świecie zachodnim, a więc i w Polsce, nie znając przyczyn. Tkwią one jeszcze w ideach rewolucji francuskiej, a później w coraz bardziej lewicowej filozofii, zwłaszcza Karola Marksa. Poglądy tego ostatniego miały, jak wiadomo, tyleż wielki, co tragiczny wpływ na życie wielu narodów, choć myśliciel z Trewiru (zmarły w 1883 r.) sam tego nie doczekał.
Tyrania postępu
Kim będziemy za parę lat? Czy w ogóle jeszcze będziemy? Nasza rzeczywistość przypomina sytuację znaną nam z opisów i filmów o katastrofie „Titanica”. Statek zderzył się z górą lodową i zaczyna tonąć, ale pokładowa orkiestra pięknie gra i gra.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.