Potęga nawrócenia

19. Wyzwolona z socjalizmu

Kiedy dla osoby wrażliwej moralnie marksistowska troska o człowieka okaże się hipokryzją, skutkiem jest albo cynizm, albo wiara w Boga. Ilustracją takiej ewolucji duchowej było życie Marthy Moore Avery. Była ona jednym z ośmiorga dzieci Albiona Kinga Parisa Moore’a i wnuczką Samuela Moore’a, senatora amerykańskiego stanu Maine. Urodziła się w Steuben w tym stanie 6 kwietnia 1851 roku. Po śmierci matki trafiła jako trzynastolatka na wychowanie do dziadka. W młodości była aktywistką Kościoła Unitariańskiego i w 1880 roku wyszła za mąż za unitarianina Millarda Fillmore Avery’ego. Młoda para zamieszkała w Bostonie, gdzie Martha zetknęła się z nowymi środowiskami. Studiowała metafizykę u Charlesa D. Shermana, astrologa i badacza myśli Wschodu, a także interesowała się socjalizmem utopijnym w duchu pisarza Edwarda Bellamy’ego i jego futurystycznej powieści Looking backward („Patrząc wstecz”, 1888). Kiedy w 1890 roku zmarł jej mąż, Martha Moore Avery wstąpiła do Socjalistycznej Partii Pracy Ameryki (Socialist Labor Party of America). Sześć lat później założyła seminarium marksistowskie, które później zamieniło się w Bostońską Szkołę Ekonomii Politycznej.

W środowisku bostońskiej lewicy pani Moore Avery poznała Davida Goldsteina. Wspólnie brali udział w działaniach pastora George’a D. Herrona, chrześcijańskiego socjalisty, który okazał się jednak wątpliwym autorytetem moralnym. Głosił bowiem wolną miłość oraz porzucił żonę dla pewnej bogatej parafianki. Pani Moore Avery i Goldstein stanęli przed wyborem: socjalizm albo praktyczna moralność. Wysoko ceniąc życie rodzinne, doszli do wniosku, że muszą postawić sprawę na ostrzu noża. Na konwencji socjalistów stanu Massachusetts postawili wniosek o usunięcie z ruchu osób, które głoszą przemoc i wolną miłość oraz zwalczają religię. Kiedy wniosek ten przepadł, postanowili wycofać się z ruchu socjalistycznego i wspólnie wydali książkę Socialism: The Nation of Fatherless Children („Socjalizm. Naród dzieci bez ojców”, 1903). Wskazywali w niej, że w ustroju socjalistycznym dzieci będą odrywane od rodziców przez wychowanie państwowe. Tezę tę zilustrowali przykładem córki Marksa Eleonory i jej „socjalistycznego małżeństwa” z brytyjskim ateistą Edwardem Avelingiem, zakończonego odkryciem, że jest on bigamistą, oraz samobójstwem.

Stopniowo pani Moore Avery zaczęła się zbliżać do Kościoła katolickiego. Swoją córeczkę posłała do szkoły katolickiej ze względu na wysoki poziom nauczania. Wkrótce przyjęła ona chrzest, a potem została zakonnicą. Sama pani Moore Avery symbolicznie przyjęła chrzest w dniu 1 maja, w Międzynarodowy Dzień Pracy. Nadal bowiem broniła sprawy robotniczej w duchu encykliki Rerum novarum papieża Leona XIII. Wspierała chrześcijańskie związki zawodowe, akcje strajkowe i umowy zbiorowe. W 1922 roku została prezesem Towarzystwa Wspólnej Sprawy (Common Cause Society), katolickiej organizacji zawodowej, którą kierowała do śmierci. Była rzeczniczką welfare state (państwa dobrobytu) w USA, ale skrytykowała rewolucję typu bolszewickiego w książce Bolshevism: Its Cure („Bolszewizm i jego lekarstwa”, 1919). Wspólnie z Goldsteinem założyła Bractwo Prawdy Katolickiej (Catholic Truth Guild), największą amerykańską organizację świeckiego apostolatu w USA. Sprzeciwiała się prawom wyborczym kobiet, twierdząc, że mogą one odciągnąć je od obowiązków domowych i rodzicielskich. Zmarła 8 sierpnia 1929 roku.