Dlaczego królowanie Maryi ma znaczenie
"Królowa Polski, Sarmacyjej Pani" z książki "Drabina do nieba. Dzieje Różańca" Czesława Ryszki, str. 47. Kościół katolicki obchodzi corocznie święto Królowej Maryi 22 sierpnia. Można sobie wyobrazić, że większość ludzi słysząc o tej uroczystości, uważa ją za coś miłego i sentymentalnego, za osobliwe nabożeństwo dla babć ze smakiem sacharynowej duchowości. Ale gdy przyjrzymy się temu świętu tak, jak należy, oczami biblijnymi, wyłania się zupełnie inny obraz.
Najwyraźniejszym biblijnym wskazaniem, że Maryja z Nazaretu jest królową, jest niezwykły fragment w 12. rozdziale Księgi Objawienia, kiedy na niebie pojawia się wyjątkowy znak: kobieta odziana w słońce, księżyc u jej stóp i korona z dwunastu gwiazd na jej głowie. Dwanaście, oczywiście, oznacza plemiona Izraela, a korona to dość jednoznaczny znak, że mamy do czynienia z postacią królewską. Wkrótce staje się jasne, że ta kobieta jest nie tylko królową, ale królową matką, ponieważ słyszymy, że stara się urodzić króla, który „ma rządzić narodami laską żelazną”.
Zarówno królowa-matka, jak i nowonarodzony król, są zaangażowani w okropną walkę. Biblia mówi nam, że przerażający smok jest gotowy pożreć dziecko, zaraz po jego narodzinach. Ale Bóg unosi dziecko i przenosi je w bezpieczne miejsce na boski tron, podczas gdy matka ucieka na pustynię, gdzie znajduje schronienie. W rezultacie wybucha wojna: „I nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem”. Ta wizja jest oczywiście bogata w symbole i wieloznaczna, ale jednoznacznie wskazuje, że królowa i jej królewski syn, są bohaterami duchowej wojny o pewnej skali. Jednym słowem są wojownikami.
Tuż przed tym fragmentem, na samym końcu rozdziału 11. Księgi Objawienia (a pamiętajmy, że oznaczenia rozdziałów pojawiły się wiele wieków po pierwotnym napisaniu tego tekstu), znajduje się wizja niebiańskiego świątynnego miejsca. Wśród błyskawic, grzmotów i potężnej burzy, widzący dostrzega Arkę Przymierza w świątyni. Przypomnijmy sobie, że arka była pojemnikiem na pozostałości Dziesięciu Przykazań Bożych i tym samym najświętszym przedmiotem dla starożytnego Izraela. Arka, umieszczona w Świętym Miejscu w Świątyni Jerozolimskiej, była rozumiana jako łącznik między niebem a ziemią, ostateczny nośnik boskiej obecności.
Kiedy król Dawid sprowadził arkę do Świętego Miejsca, tańczył przed nią z niepowstrzymanym entuzjazmem. Co więcej, w różnych momentach swojej historii, Izrael wyprowadzał arkę na pole bitwy, zwłaszcza wtedy, gdy kapłani maszerowali z nią siedem razy wokół murów Jerycha, zanim te umocnienia upadły. Zestawienie wizji arki w niebiańskiej świątyni z wizją Matki Królowej odzianej w słońce, nie mogło być przypadkowe. Autor Księgi Objawienia mówi nam, że Maryja, nosicielka Słowa Bożego, które stało się ciałem, była Arką Przymierza par excellence.
Rzeczywiście, kiedy odwiedziła swoją kuzynkę Elżbietę, która była w ciąży z nienarodzonym Janem Chrzcicielem, ten skakał w łonie matki z radości, co jest piękną analogią tańca Dawida przed prawdziwą arką. Zarówno arka, jak i królowa, są związane z duchową walką. W swojej modlitwie Magnificat, zapisanej w Ewangelii Łukasza, Maryja mówi o Bogu, „który strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych”. Podobnie jak jej Syn, Maryja nie walczy „marną bronią tego świata”, ale bronią miłości, przebaczenia, współczucia i prowokacyjnym brakiem przemocy.
Ci, którzy przeżyli rekolekcje jezuickie oparte na ćwiczeniach duchowych św. Ignacego, rozpoznają medytację „dwóch standardów”. Ignacy prosi rekolektanta, aby wyobraził sobie wielkie pole bitwy. Z jednej strony, pod sztandarem Kościoła, stoi armia Chrystusa; a z drugiej, pod sztandarem Szatana, jest armia ciemnych mocy. Następnie Ignacy zmusza rekolektanta do podjęcia decyzji, w istocie najbardziej fundamentalnej i najważniejszej jaką można sobie wyobrazić, wyboru, który będzie decydował o wszystkim, co powie i zrobi przez resztę swojego życia. Do której armii się przyłączysz?
Bob Dylan przedstawił to samo surowe duchowe wyzwanie w swojej piosence z 1979 r. „Gotta Serve Somebody”: („To może być diabeł albo Pan, ale będziesz musiał komuś służyć”). W innych obszarach życia wymagane jest sporo niuansów i subtelności, ale na najbardziej podstawowym poziomie, gdzie określa się fundamentalną orientację swojego życia, rzeczy stają się całkiem proste i jasne.
Uważamy, że święto Królowej Maryi ma związek z tym wyborem: Gdzie stoisz w wielkiej duchowej walce? Z czyją armią walczysz? Maszerujesz pod sztandarem Matki Królowej i Jej Syna, czy przeciwko nim? Idziesz z Arką Przymierza czy przeciwko niej? Mów, co chcesz o tych pytaniach, ale na pewno nie są ani słodkie, ani sentymentalne.
Źródło: https://www.catholicnewsagency.com/, TP
Drabina do nieba. Dzieje Różańca
Jedyną bronią, której Polska używając odniesie zwycięstwo, jest Różaniec. On tylko uratuje Polskę od tych strasznych chwil, jakimi może narody będą karane za swą niewierność względem Boga” – powiedział prymas August Hlond w 1948 r. Te słowa do dziś nie straciły nic ze swej aktualności. W Polsce modlitwa różańcowa cieszy się ogromnym szacunkiem i popularnością.
Odpowiedź nieba dla ziemi. Lourdes. Objawienia, uzdrowienia, nawrócenia
Wszystkie postaci w tej książce są autentyczne, wszystkie opisane wydarzenia naprawdę miały miejsce. Czyta się ją jednak nie jak chłodny dokument, ale jak pełną dramatycznych zwrotów akcji powieść. Jest to zarazem wielkie świadectwo działalności Pana Boga. Upodobał On sobie niektóre z miejsc na naszej Ziemi, gdzie Jego wyznawcy gromadzą się szczególnie licznie, gdzie leczy On nas i nawraca – mówimy, że czyni tam cuda.
Święta Rodzina
W czasach, kiedy rodzina przeżywa swój największy w dziejach kryzys, gdy jest zewsząd brutalnie atakowana przez nowe ateistyczne trendy i ideologie, najlepszą jej obroną jest przedstawienie pewnego – niezachwianego – wzoru wiary, nadziei i pokoju. Wzorem tym była, jest i bez wątpienia pozostanie dla kolejnych pokoleń matek, ojców i dzieci – Święta Rodzina z Nazaretu.
Totus Tuus
Ogłoszony przez polski parlament Rok św. Jana Pawła II w stulecie jego urodzin (1920–2020) każe zastanowić się nad dziełem naszego wielkiego rodaka. Ks. Karol Wojtyła na drogę swego dorosłego życia wybrał dewizę Totus Tuus, czyli po polsku Cały Twój – zawołanie odnosi się do Maryi, Matki Jezusa. To Jej tak młody kapłan, jak i sędziwy Papież zawierzył siebie samego, Ojczyznę oraz cały świat.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.