Nie mamy prawa milczeć! Apologia Kościoła

• Spis treści

• Co wy tam takiego robicie, by gardzić innymi?

• Część I: Fascynacja fałszem

• Rozdział I

• Kościół a polityka i władza

• Pokusy polityczne

• Wiara domaga się ode mnie „mieszania się” do polityki

• Poczucie wstydu

• Czy naprawdę jesteśmy antysemitami, ksenofobami i nacjonalistami?

• „Przełom”

• Państwowa kasa

• Problemy nauczycielskie

• Rozdział II

• Religia i nacjonalizm

• Geneza nacjonalizmu

• Ojczyzna – naród – patriotyzm

• Powołanie narodu

• Rozdział III

• Biowładza czy obrona cywilizacji?

• Godność ciała

• Kobieta i mężczyzna

• Eliminowanie płci

• Rozdział IV

• Bronię arcybiskupa Marka Jędraszewskiego

• Namysł nad sytuacją Polski i Polaków

• Ekologizm

• Zło naszych czasów

• Rozdział V

• Trudna walka ze złem

• „Tuszowanie”

• Dziedzictwo

• Rola biskupów

• Nic dodać, nic ująć!

• Rozdział VI

• Co się stało jesienią 2020 roku?

• Dramat świętokradztwa

• Sens przesłania chrześcijańskiego

• Nie odchodź!

• Przypisy

•  

• Część II: Światło Chrystusa

• Rozdział VII

• Czym Kościół nie jest?

• Zafałszowany obraz

• Przesąd zrehabilitowany

• Człowiek współczesny i Kościół

• Nie buduje się katedr na opiniach

• Rozstrojony obraz

• Rozdział VIII

• Czym Kościół jest?

• Przyczyny nierozumienia Kościoła

• Głęboki początek Kościoła

• Tajemnica widzialna

• Kościół jest Matką

• Rozdział IX

• Wspólnota w wierze i w prawdzie

• Lud prorocki

• Duch Święty, wiara i charyzmaty

• Postęp Kościoła

• Teolog i historyk

• Urząd Nauczycielski Kościoła

• Rozdział X

• Duchowość po II Soborze Watykańskim

• Potrzeba namysłu nad wiarą

• Kościół – tajemnica wieczna i doczesna

• Język duszpasterski

• Wierność światu

• Wolność, władza i posłuszeństwo

• Logika miłości

• Nieprzychylny świat

• Rozdział XI

• Napominanie przełożonych uczynkiem miłości. W jakim przypadku i jak?

• Obowiązek podwładnego

• Upomnienie braterskie

• Prymat cnoty

• Wniosek

• Kochajmy Kościół

• Przypisy

Bo to jest prawo życia;

pamiętajcie, że w czasach pomyślnych

Ludzie zaniedbywać będą świątynię,

a czasu klęsk będą jej złorzeczyć.

Thomas Stearns Eliot

W czasach PRL-u, głównie w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, mimo mrocznych lat stanu wojennego, stosunkowo łatwo było stać się sławnym, a nawet bohaterskim kaznodzieją. Oczywiście, trzeba było się także realnie liczyć nawet ze śmiercią, zwłaszcza w stanie wojennym, co bynajmniej nie jest legendą, ale to nie zniechęcało biskupów i kapłanów. Wystarczyło wówczas powiedzieć publicznie coś przeciw Związkowi Sowieckiemu, ustrojowi socjalistycznemu, wypomnieć „czerwoną legitymację” i związane z tym przywileje czy też pogrozić (ogniem piekielnym) ormowcom lub zomowcom.

Teraz natomiast łatwo jest być znanym publicystą. Wystarczy zająć się w odpowiedni sposób Kościołem, głoszeniem, że odszedł on od Ewangelii, domniemaniem „symfonii” ołtarza i tronu, „mieszania się” biskupów i księży w politykę. Gdy to nie wystarcza, bo już ewidentnie nie wystarcza, to zawsze można sięgnąć do dyżurnego tematu księży pedofilów i biskupów tuszujących pedofilię; wtedy na pewno można liczyć na jakieś zainteresowanie czytelników lub widzów, a już bez wątpienia redaktorów prowadzących z mainstreamowych mediów. Nawet jeśli w ostatnim czasie jakoś wybroniono od współwiny świętego Jana Pawła II, to jednak jest to – moim zdaniem – tylko przejściowy spokój wokół osoby naszego wielkiego rodaka, ponieważ zrobił on zbyt dużo dobrego dla wielu ludzi, a nawet całych narodów, by obok niego niektórzy mogli przejść bez oburzenia, a nawet nienawiści. Paradoksalne pytanie z Talmudu jest wciąż aktualne: „Cóżem ci dobrego uczynił, że mnie tak nienawidzisz?”.

Ewidentnie problemem dla wielu jest to, że można zrobić coś dobrego po prostu bez oglądania się na własny, prywatny interes.