Francuskie samobójstwo
liczba stron: | 440 |
format: | 16,5 cm x 23,5 cm |
oprawa: | twarda |
data wydania: | 07.02.2022 |
ISBN: | ISBN 978-83-7553-332-3 |
EAN: | 9788375533323 |

„Francuskie samobójstwo” we Francji biło rekordy sprzedaży: 15 tys. egz. dziennie! Równie silne były napaści na książkę i jej autora; nic dziwnego, skoro wieszczy on schyłek Francji, którego główną przyczyną są/będą kobiety-feministki, ruchy gejowskie i wszystkie inne z nimi spokrewnione oraz muzułmańscy imigranci. Za równie niebezpieczne uznaje „mroczne, podziemne wpływy brukselskich technokratów”. W książce bez trudu odnajdziemy symptomy zaraźliwej choroby, która toczy dziś także Polskę i całą cywilizację Zachodu.
Autor tej wartko napisanej publikacji to obecny kandydat prawicy na prezydenta Francji – wg sondaży z dużymi szansami co najmniej na drugą turę. Pochodzący z Algierii Éric Zemmour do tej pory zajmował się polityką tylko jako autor książek i publicysta (świetny!). Widząc bezsilność, ale i nieudolność polityków prawicy, postanowił sam stanąć do pojedynku o najwyższą władzę. Sięga do wielorakich spustoszeń, które poczyniła najpierw rewolucja francuska z jej złudnymi hasłami oraz z jej okrucieństwem, a dopełniła potem rewolucja seksualna roku 1968 i kolejne błędy polityków. Także tych po prawej stronie, którzy zamiast bronić odwiecznych wartości, woleli dla tzw. świętego spokoju i ze strachu przed mediami ulec marksistowskiej argumentacji.
Chrześcijaństwo zostało wyrugowane z polityki – pisze Zemmour – łapami chrześcijańskich demokratów, którzy już bardzo daleko odeszli od pierwotnych ideałów swojego ugrupowania. Tak stało się we Francji i innych krajach, tak dzieje się również w Unii Europejskiej. A w Polsce? Tekst Zemmoura skłania do refleksji, dlaczego chadecja nie rozwinęła się w kraju, zdawałoby się, do tego szczególnie predestynowanym.
„Polityka została przechwycona przez prawo, które już jej nie wypuści” – pisze Éric Zemmour. Dowodzi, że sędziowie aspirują do bycia „kapłanami prawa”. Wspólnoty całej Europy cierpią na utratę lub poważny uszczerbek narodowej tożsamości i bolesne tego konsekwencje. Autor książki uważa, że Francja jednak cierpi najbardziej. Prorokuje, że „ideologia globalizacji, antynarodowa i wielokulturowa, będzie w XXI wieku tym, czym był nacjonalizm w XIX, a totalitaryzm w XX wieku”.
Czy się komuś to podoba, czy nie, Zachód to od przeszło tysiąca lat także my. Zapoznajmy się więc z wielkimi zagrożeniami, póki jeszcze można (chyba) przeciwdziałać im kartką wyborczą. Aby dokonać właściwego wyboru, trzeba mieć mocne rozeznanie, kto jest kim i za czym naprawdę optuje – Éric Zemmour bardzo nam w tym pomaga.
-
Spis treści
-
Biogram autora
-
Wstęp
-
1970–1983 Historia nie jest naszym kodem
-
1970 Śmierć ojca narodu
-
Śmierć ojca rodziny
-
1971 Zdrada współtowarzyszy
-
Koniec wymienialności
-
1972 Tydzień, który zmienił świat
-
Bruay-en-Artois: burżuj, zatem winny
-
Anglia koniem trojańskim
-
Ludzie prezydenta
-
Ustawa Plevena: koniec wolności ekspresji we Francji
-
Jak mówiono i jak nie powinno się już mówić
-
Dom koło fontanny, w małym ogrodzie
-
1973 Dyskretny koniec kolbertyzmu
-
Robert Paxton, nasz zacny mistrz
-
Pędzi, pędzi przedmieście, ale dokąd, jeszcze nie wie
-
Ci tak mili rozwodnicy
-
To tylko rock and roll
-
Palenie staników i drobni kupcy
-
1974 Jaja
-
„Nie macie monopolu na dobre serce”
-
Vincent, François, Paul i inni, którym bije dzwon
-
1975 Kobieta jest przyszłością mężczyzny
-
Wszyscy jesteśmy Dupontami Lajoie!
-
1976 Kto jest najsilniejszy? To Zieloni!
-
Haby temu, kto widzi w tym coś nieprzystojnego
-
1977 Lepsza Lily od Ptaszka
-
1978 Cochin, kto nie dotrzymuje słowa
-
1979 Każda rewolucja jest dobra sama w sobie
-
Metalurgia upada pierwsza
-
Drodzy towarzysze delektują się Pałacem Elizejskim
-
1980 Wilki wkroczyły do Paryża przez ulicę Kopernika
-
Mój syn, moja walka
-
1981 Ideologia dominująca dla nietęgich głów
-
Dallas lub zmiana duszy
-
Marchais za gaullistami
-
Władca much w Minguettes
-
Od PC do PC
-
1982 Powrót feudałów
-
Verdun w Sewilli
-
1983 Przejście od światła do cienia
-
1984–1992 Służmy dobrej sprawie i służmy sobie!
-
1984 SOS wieloryby
-
Canal+ kineskopowa świątynia dobra
-
Dzień, w którym państwo ugięło się przed NRJ
-
1985 A CRIF zabił Napoleona
-
Narodziny władzy gejów
-
Święty Coluche
-
1986 Louis Schweitzer lub nowa zdrada klerków
-
Królewski Buren
-
Gdzieś urodzony
-
1987 Do zobaczenia, chłopcy
-
1988 Verlaine i Van Gogh
-
1989 Klęska „Wielkiego Narodu” (I)
-
Klęska „Wielkiego Narodu” (II)
-
Klęska „Wielkiego Narodu” (III)
-
1991 Évin for ever
-
Rap-petout
-
1992 Helena i dziewczęta
-
Demokracja umiera w Maastricht jak d’Artagnan
-
Paroles, paroles, paroles…
-
-
1993–2008 Ojcowie jedli zbyt zielone winogrona, a zęby ścierpły synom
-
1993 Imię
-
Upadek francuskiego Berlusconiego
-
1995 De Gaulle zgarnięty na Vél’ d’Hiv’
-
Maj w grudniu
-
Smutna podróż footballu za Bosmanem
-
1996 Od Ludwika XVIII do Jacques’a Chiraca
-
Chwała Ritchiego’D
-
Nowy wynalazek: „bezdokumentowcy”
-
1997 Sto milionów zabitych… a ja, a ja, a ja
-
1998 Black-blanc-beur
-
1999 José Bové lub zdrada Asterixa
-
2000 Historia Airbusa
-
2001 Paryż nie będzie zawsze Paryżem
-
Fatum Mezzogiorno
-
2002 No pasarán
-
2003 Kepi de Gaulle’a na głowie Aristide’a Brianda
-
Nie jest Bonapartem każdy, kto chce
-
Jean-Claude Trichet lub rzymski triumf imperialnej oligarchii
-
2005 Francja trzech młodości
-
Austerlitz, nie słyszałem!
-
2007 Zobaczyć Lizbonę i umrzeć