Prawdziwe łzy, nieskrywane emocje, okrzyki, żeby przestali biczować. Misterium Męki Pańskiej
Polscy katolicy odczuwają potrzebę uczestniczenia w wielkopostnych misteriach Męki Pańskiej, mających niezwykłą formę jednocześnie przedstawienia teatralnego i nabożeństwa. Coraz częściej używa się wobec nich określenia „wielkopostne rekolekcje”, szczególnie jeśli wystawiane są w przestrzeni sakralnej. W obecnym czasie jest to chyba fenomen, podobnie jak nieustająca peregrynacja od lat 1960. kopii cudownego obrazu jasnogórskiego Matki Bożej; aktualnie kończy nawiedzać parafie diecezji włocławskiej i zacznie w częstochowskiej.
Fenomen nabożnych widowisk
Uczestnicy nabożnych widowisk nie są tylko biernymi obserwatorami jak widzowie teatralni. Wraz z odtwórcami podążają po stacjach Drogi Krzyżowej, silnie angażując się emocjonalnie i duchowo, modląc się. Określenie „misterium” pochodzi z łaciny i oznacza tajemnicę; chodzi zatem o zgłębianie tajemnic wiary i lepsze jej zrozumienie. Jako przedstawienie teatralne misteria zrodziły się w Europie Zachodniej z popularnego już w X w. pasyjnego dramatu liturgicznego. Rozkwit tych widowisk przypadł na wieki XII i XIII. Ich wystawianiem zajmowały się zarówno organizacje cechowe, jak i bractwa, w tym Bractwa Męki Pańskiej. W Polsce zaczęto je inscenizować od XVI w. w oparciu o „Historyję o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim” Mikołaja z Wilkowiecka z 1580 r., która była wystawiana co najmniej przez dwa stulecia. Najpierw reformacja, a potem czasy zaborów zahamowały rozwój misteriów. Powróciły one jednak w XX w.
W deklaracji Kongregacji Nauki Wiary z 1972 r. ówczesny prefekt tej dykasterii kard. Franjo Šeper zwracał uwagę, żeby misteria „nigdy nie były wyrażane w innym sensie niż ‘rozumie je i wyraża Kościół’. Prawda, która jest narażana na błąd w tych Misteriach, ma wielkie znaczenie dla całego Objawienia Chrystusa, ponieważ do tego stopnia należy do jego istoty, że jeśli zostaje zmieniona, ulega także zafałszowaniu cały skarbiec Objawienia”.
Misteria to odtwarzanie Drogi Krzyżowej rozpisane na sceny, miejsca i role, to spektakl, w którym ożywają postaci sprzed dwóch tysięcy lat. Jego uczestnicy – zarówno aktorzy, jak i widzowie chcą współodczuwać, współcierpieć z Chrystusem, ale też nawiązują do zachowania jerozolimskiej gawiedzi, która z jawną wrogością albo obojętnie patrzyła na cierpienia skazanego na śmierć, dźwigającego krzyż Jezusa – Syna Bożego.
O ile w znaczeniu mistycznym Droga Krzyżowa jest pobożnym rozważaniem tajemnic Męki Chrystusowej i nabożeństwem o charakterze adoracyjnym („Kłaniamy Ci się, Panie Jezu…”), o tyle w sensie symbolicznym upamiętnia drogę Pana Jezusa dźwigającego krzyż ulicami Jerozolimy – z pretorium Piłata, gdzie został wydany wyrok, na miejsce jego wykonania – skalistą górę Golgotę. Już pierwsi chrześcijanie wielką czcią otaczali święte miejsca zroszone krwią Zbawiciela – Via Dolorosa. Upamiętniali je w Jerozolimie obeliskami lub wznosili kościoły i zbierali się tam na modlitwie. Naśladowali w tym, jak głosi tradycja, Maryję i Apostołów, którzy nawiedzali miejsca zbawczej Męki Chrystusa.
Od IV w. wraz ze wzmożonymi pielgrzymkami do Ziemi Świętej odbywano procesje z Ogrodu Oliwnego na Syjon (miejsce Wieczernika), do pretorium i na Golgotę. W wiekach XI–XIII w związku z wyprawami krzyżowymi zaczęto wyodrębniać poszczególne miejsca Drogi Krzyżowej, nazywając ją wówczas bolesną. Franciszkanie, którzy ok. 1320 r. przejęli w Jerozolimie opiekę nad miejscami świętymi, oprowadzali po nich pielgrzymów i ustalili porządek zwiedzania, który zachował się do XVIII w. Pod koniec tego stulecia ostatecznie ustalona została liczba miejsc Via Dolorosa oraz ich lokalizacja, która z niewielkimi zmianami obowiązuje do dziś.
Do rozpowszechnienia Drogi Krzyżowej przyczyniły się pod koniec XVII w. odpusty związane z odprawieniem tego nabożeństwa na terenie konwentów franciszkańskich, ustanowione mocą brewe z 1692 r. przez Innocentego XII – dzięki staraniom tego zakonu. Benedykt XIII bullą Inter plurium z 1726 r. objął też nimi wiernych uczestniczących w nabożeństwach Drogi Krzyżowej w kościołach franciszkańskich, a Benedykt XIV w 1741 r. rozszerzył je na kościoły parafialne.
W Polsce kult drogi Męki Chrystusowej zapoczątkowany został w XVI w. Najpierw było to nabożeństwo liczące 10 stacji – na co wskazuje „Pieśń o drogach Pana Jezusowych czasu męki jego niewinni” z 1521 r. Później w różnych miejscach modlono się przy 12, a nawet 18 stacjach. Klaryski w Krakowie i Starym Sączu jeszcze w 1. poł. XVIII w. odprawiały w Wielki Piątek nabożeństwo z 18 stacjami. Na początku XVIII w. ojcowie bernardyni i reformaci zaczęli wprowadzać w swoich klasztorach czternastostacyjną Drogę Krzyżową. Rozpowszechniały ją wydawane przez nich modlitewniki; najstarszy pochodzi z 1731 r. Pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej wiąże się do dziś z możliwością uzyskania odpustu zupełnego.
Za pontyfikatu św. Jana Pawła II nabożeństwo Drogi Krzyżowej, szczególnie to sprawowane w Koloseum, stało się misterium, które w wielkopiątkowy wieczór łączyło w modlitewnej medytacji cały świat chrześcijański. Niebywały charyzmat Ojca Świętego sprawiał, że rozpamiętywanie Męki i Śmierci Jezusa Chrystusa ogarniało wtedy nie tylko ludzi wierzących. Sceneria, treści pobożnych medytacji oraz modlitw poruszały, dzięki przekazom telewizyjnym, serca i dusze milionów osób na całym świecie. Już 4 kwietnia 1980 r., w Wielki Piątek, św. Jan Paweł II mówił jakże proroczo: „Przybyliśmy (…) do tych ruin rzymskiego Koloseum, które było teatrem odrzucenia Boga i pogardy dla człowieka przez krzyż. I oto krzyż stał się symbolem przyjęcia Boga w ukrzyżowanym Chrystusie i zarazem uznaniem najwyższej godności człowieka. Przyszliśmy tutaj jako dzieci tego świata, który stał się nowym teatrem takiego odrzucenia Boga przez człowieka, jakiego może nie znała historia. Świat stał się teatrem obrazy i zniewolenia człowieka na różnorakie sposoby. Przybyliśmy tutaj i nasze myśli krążą wokół krzyża, którego tajemnica trwa nadal; jego rzeczywistość powtarza się w coraz to nowszych sytuacjach, wśród ciągle zmieniających się znaków czasu”.
Trudno powiedzieć dokładnie, w ilu miejscach – prawdopodobnie w kilkuset – odbywają się obecnie w Polsce misteria. Niektóre odgrywane są od kilku stuleci (np. Kalwaria Zebrzydowska), obrósłszy bogatą tradycją, inne od lat kilku (Licheń) i zaczynają dopiero pisać swoje dzieje. Szeroki rozwój przedstawień religijnych w Polsce po II wojnie stał się możliwy z wiadomych względów dopiero po przemianach ustrojowych w 1989 r., ale i wcześniej były miejsca, jak choćby wspomniana już Kalwaria Zebrzydowska, gdzie i podczas komuny zbierało się w Wielki Piątek nawet 150 tys. osób, by uczestniczyć w misteriach.
Twórcy współczesnych misteriów nierzadko sami piszą teksty, obudowując je aktualnymi treściami, by stały się jak najbardziej zrozumiałe dla dzisiejszego człowieka. Wykorzystują też do inscenizacji różne zdobycze techniczne, np. hologramy.
Przedstawienia misteryjne odgrywane na deskach scenicznych, we wnętrzach, organizują parafie, klasztory, seminaria duchowne. Klerycy z Wyższego Seminarium Duchownego Księży Pallotynów w Ołtarzewie przygotowali w tym roku wielkopostne Misterium Męki Pańskiej po raz sześćdziesiąty szósty; corocznie ogląda je tam kilka tysięcy osób. Od 1963 r. wystawiane jest w Niepokalanowie teatralne misterium przy pomocy figur; oświetlenie i ruchome figurki wykonali franciszkańscy bracia Felicissimus Sztyk i Włodzimierz Błaszczyk. W beskidzkiej wsi Zawoi Przysłopiu misteria odgrywane są od ponad 60 lat. Dwunaste z kolei misterium prezentowane jest w tym roku na deskach salezjańskiej sceny teatralnej w Krakowie na ul. Tynieckiej; reżyseruje je Marcin Kobierski, aktor teatru Bagatela.
Misterium Męki Pańskiej wystawiane jest też od wielu lat, w każdą sobotę Wielkiego Postu, w Sanktuarium Bolesnej Królowej Polski Pani Świętokrzyskiej w Kałkowie-Godowie. „My to nazywamy rekolekcjami na deskach, bowiem każdy, kto przybywa do naszego Sanktuarium do auli Jana Pawła II, doświadcza nie tylko przemiany, ale też jakby przeniesienia się trochę w inny wymiar, by doświadczyć bólu męki i cierpienia naszego Odkupiciela, Pana Jezusa Chrystusa” – wyjaśnia ks. kustosz Zbigniew Stanios. W spektaklu występują miejscowi aktorzy parafialnego Teatru Dramatycznego im. ks. inf. Czesława Wali.
Warto w tym miejscu podkreślić, że także profesjonalna scena, Teatr Adama Mickiewicza w Cieszynie, ma corocznie w marcowym repertuarze Misterium Męki Pańskiej. „To wydarzenie, które stanowi cenną pomoc w przygotowaniu nas na przyjęcie prawdy o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Na tej scenie odbywa się coś więcej niż teatr – odbywa się artystyczne spotkanie z największą tajemnicą wiary, tajemnicą naszego zbawienia” – czytamy na stronie internetowej cieszyńskiego teatru.
Po raz czterdziesty – od 1984 r. – inscenizowane jest w plenerze dwugodzinne Misterium Męki i Śmierci Chrystusa w Górce Klasztornej (część wsi Rataje w woj. wielkopolskim). Jak czytamy na stronie internetowej miejscowego sanktuarium Matki Bożej Góreckiej, spektakl ten „to także hołd oddany ofiarom tragicznych wydarzeń, które rozgrywały się w Górce zaraz na początku wojny. Mowa tu przede wszystkim o męczennikach góreckich, Misjonarzach Świętej Rodziny, którzy zostali zamordowani przez Niemców jesienią 1939 r.”. Większość ról w góreckim misterium grają miejscowi rolnicy, zaś akcja wydarzeń rozgrywa się na placu Objawienia, gdzie w 1079 r. Matka Boża z Dzieciątkiem ukazała się pasterzowi. Jest tu urządzony Wieczernik, na niewielkim nasypie Góra Oliwna, a także pałac Piłata, pałac Heroda, Sanhedryn i siedziba Kajfasza. Pomysłodawcą, organizatorem i reżyserem pierwszego przedstawienia był ks. Jan Czekała. W rolę Jezusa wciela się zawsze ksiądz ze zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny, które opiekuje się góreckim sanktuarium.
Długoletnią tradycję mają wielkopostne misteria w klasztorze ojców Bernardynów w Alwerni. Rozpoczynają się w Niedzielę Palmową wjazdem Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Witają Go dzieci, rzucając na drogę zielone palmy i radośnie wykrzykując: „Hosanna, hosanna na wysokości!”. W Wielki Piątek wieczorna Droga Krzyżowa rozgrywa się w klasztornym ogrodzie, gdzie inscenizowane są sceny: fałszywych oskarżeń Piłata i skazania Jezusa na śmierć, biczowania, dźwigania krzyża, bolesnych upadków i okrutnej śmierci na krzyżu. Wielu uczestników misterium bardzo mocno to przeżywa, reagując przerażeniem, zasłanianiem oczu, płaczem i krzykami protestu: nie bijcie!…
W Niedzielę Palmową na dziedzińcu kościoła poklasztornego w Żukowie na Kaszubach można było po raz dziesiąty oglądać sceny cierpienia Chrystusa w wykonaniu miejscowych parafian. Na misteria zapraszał też kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Głogowie w województwie zielonogórskim. Dziesiąte misterium, którego organizacją zajmuje się miejscowe Bractwo Misterium Męki Pańskiej, zaprezentowano na Rynku Miejskim w Górze Kalwarii jako wprowadzenie do przeżywania Paschy i Misterium Wielkiego Tygodnia. Trudno doprawdy wymienić wszystkie tego typu inicjatywy w naszym kraju.
W Wielkim Tygodniu oprócz tradycyjnych, odprawianych w każdej świątyni nabożeństw odbywają się też uliczne Drogi Krzyżowe, np. w Gdańsku czy w Białymstoku – od katedry do kościoła św. Rocha. W Kaliszu od 1990 r. ulicami śródmieścia idą za krzyżem mieszkańcy miasta w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu. Prowadzący tegoroczne nabożeństwo bp Damian Bryl powiedział: „jesteśmy świadkami panowania Jezusa Chrystusa, które płynie przez krzyż”. Wieloletnią tradycją Krakowa jest Akademicka Droga Krzyżowa ulicami Starego Miasta, która wyrusza pod przewodnictwem krakowskiego metropolity z kościoła św. Anny na zakończenie studenckich rekolekcji wielkopostnych. Warto jeszcze wspomnieć takie inicjatywy jak Ekstremalna Droga Krzyżowa czy Kolbuszowska Nocna Droga Krzyżowa.
Miłośnik i dokumentalista misteriów
Nasz wielki artysta i patriota Adam Bujak zafascynowany jest misteriami od ponad 60 lat; rozpoczął ich fotografowanie w 1963 r. od Kalwarii Zebrzydowskiej, w której misteria mają formę najbardziej rozbudowaną i są rozciągnięte niejako w czasie rzeczywistym – odtwarzają w plenerze wydarzenia od Niedzieli Palmowej do Wielkiego Piątku. Artysta fotografował je, można powiedzieć, do szuflady wtedy, kiedy na publikację zdjęć z obrzędów religijnych w komunistycznej prasie nie było żadnych szans. Fotografik ten jest wrażliwy nie tylko na formę, ale też na złożoną warstwę przeżyć towarzyszących misteriom. Patrzy okiem artysty, ale również człowieka głęboko wierzącego. Fotografował zresztą misteria nie tylko w Polsce, także w Jerozolimie, w Hiszpanii, we Włoszech – w tym na ulicach Rzymu, w Kanadzie, na greckiej Świętej Górze Athos.
Adam Bujak jest od wielu lat członkiem Arcybractwa Męki Pańskiej, zwanego też Arcybractwem Dobrej Śmierci, powołanego do kontemplacji Chrystusowej Męki; jemu poświęcił artysta fotografik osobny album (wydany w Białym Kruku). W każdy piątek Wielkiego Postu członkowie tej krakowskiej konfraterni uczestniczą w jedynym w swoim rodzaju misterium pasyjnym. W bazylice ojców Franciszkanów na Franciszkańskiej odbywają najpierw po krużgankach tzw. Procesję Jerozolimską, czyli nabożeństwo upamiętniające odnalezienie krzyża Chrystusa przez św. Helenę. Mają na sobie czarne habity i spiczaste kaptury z wycięciami na oczy. Na przedzie idzie niosący Krzyż brat Krucyfer (będący najdłużej w Arcybractwie). Z kolei dwaj najstarsi wiekiem niosą umieszczone na drewnianych drzewcach czaszki mężczyzny i kobiety. Doszedłszy do kaplicy, zatrzymują się przed tzw. latarnią z czterema obrazami, które przedstawiają Modlitwę Pana Jezusa w Ogrójcu, Matkę Bożą Bolesną, św. Weronikę i Chrystusa Ukrzyżowanego. W kaplicy Męki Pańskiej, która jest ich kaplicą bracką, odprawiane jest nabożeństwo Piętnastu Stopni Męki Pańskiej, czyli modlitewne rozważania piętnastu scen: Modlitwy w Ogrójcu, Pocałunku Judasza, Sądu Annasza, Sądu Kajfasza, Sądu Sanhedrynu, Piłata i Heroda, Obnażenia i ubiczowania, Cierniem koronowania i okrycia szkarłatnym płaszczem, Skazania na śmierć krzyżową, Niesienia Krzyża, Przybicia do Krzyża, Pojenia żółcią i octem, Oddania Ducha, Przebicia włócznią, Zdjęcia z Krzyża, Złożenia do Grobu. Każdy stopień Męki poprzedza śpiew refrenu: „Memento homo mori – Pamiętaj, człowiecze, na śmierć, a za grzechy pokutuj”. Podczas śpiewu psalmów pokutnych wierni klęczą, a członkowie bractwa leżą krzyżem na posadzce. Po Gorzkich Żalach i kazaniu pasyjnym nabożeństwo kończy ucałowanie relikwii Krzyża Świętego.
Arcybractwo zostało założone w 1595 r. przez kanonika krakowskiej kapituły katedralnej, ks. Marcina Szyszkowskiego, późniejszego biskupa; kontynuowało prawdopodobnie tradycję powstałego w XV w. Stowarzyszenia Czcicieli Pana Jezusa Cierpiącego i Matki Bożej Bolesnej. Do bractwa, którego godłem była Pieta, należeli mieszczanie, duchowni, a także królowie, w tym Zygmunt III Waza, Władysław IV, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski. Przywilejem nadanym bractwu przez Władysława IV było prawo wykupu z więzienia dłużników w Wielki Czwartek, a także uratowanie w ten dzień od śmierci jednego skazańca. Członkowie Arcybractwa szli wówczas z kościoła Franciszkanów ulicą Bracką na Rynek Główny do podziemi ratusza, gdzie znajdowało się więzienie. Uwolniony od śmierci prowadzony był do franciszkańskiej świątyni, przystępował tam do spowiedzi i komunii św., a potem leżał krzyżem na posadzce przed obrazem Matki Bożej Smętnej Dobrodziejki Krakowa. Do końca życia pozostawał pod opieką bractwa, stając się jego członkiem; w procesji nosił w jednej ręce zapaloną świecę, a w drugiej trupią czaszkę. W Wielki Piątek konfratrzy odbywali procesję do siedmiu kościołów krakowskich.
Polskie kalwarie
Również nasze rodzime kalwarie – Zebrzydowska, Pacławska, Wejherowska stanowią bardzo ważne miejsca wśród podobnych w Europie, są do dziś pulsującymi żywą wiarą ośrodkami kultu. To nie są atrakcje turystyczne, lecz miejsca pielgrzymkowe. W Kalwarii Zebrzydowskiej można zobaczyć krajobraz nawiązujący do autentycznej scenerii wydarzeń na Golgocie – niejako Jerozolimę w miniaturze. Kalwarie to miejsca omodlone i wydeptane przez ludzi wierzących, nawiedzających je z powodów religijnych.
Najważniejsze miejsce zajmuje Kalwaria Zebrzydowska, najstarsze tego typu założenie w Polsce, ufundowane przez Mikołaja Zebrzydowskiego na początku XVII w. Dróżki Pana Jezusa (bo są tu też Dróżki Matki Bożej) obejmują 28 stacji w 24 obiektach. Zwyczaj odprawiania nabożeństw „Dróżek Pana Jezusa” oraz „Dróżek Matki Bożej” przez ludzi świeckich ukształtował się tu już w połowie XVII w. i przetrwał do dzisiaj.
Chwalebne Misterium Męki Pańskiej rozgrywane na Dróżkach Męki Pańskiej zawiera w sobie, jak to się tutaj mówi, „połączenie nabożeństwa, gatunek dramatu i świętą tajemnicę”. W poszczególne role wcielają się klerycy z kalwaryjskiego Wyższego Seminarium Duchownego oraz świeccy. Początek następuje w Niedzielę Palmową, kiedy inscenizowany jest Wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy i Wypędzenie przekupniów ze świątyni. W Wielką Środę rozgrywają się przy ołtarzu polowym sceny Uczty u Szymona, Zdrady Judasza i Posiedzenia Wysokiej Rady. W Wielki Czwartek w procesji dróżkami wierni podążają za Jezusem i apostołami na Ostatnią Wieczerzę. Są świadkami Umycia nóg Apostołom, Modlitwy w Ogrójcu, Pojmania Chrystusa i Wieczornego Sądu u Kajfasza. Uczestniczą w Wieczerniku w Mszy św. upamiętniającej ustanowienie Eucharystii, a w Piwnicy Domu Kajfasza jest całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu.
Wielkopiątkowa kulminacja misterium, w której rokrocznie uczestniczą w Kalwarii Zebrzydowskiej setki tysięcy wiernych, rozpoczyna się tam już o świcie o godz. 6.00 porannym sądem u Kajfasza. Potem, przed Ratuszem Piłata, następuje odczytanie wyroku skazującego i rozpoczyna się wiodąca na Wzgórze Ukrzyżowania Droga Krzyżowa, podczas której odgrywane są wszystkie dobrze znane sceny – trzech upadków Chrystusa pod krzyżem, spotkań z Szymonem z Cyreny, Matką Bożą, Weroniką i jerozolimskimi kobietami, wreszcie ukrzyżowania i okrutnej śmierci krzyżowej. Również kalwaryjscy pielgrzymi silnie przeżywają wszystkie odgrywane wydarzenia, mając chwilami poczucie, że dzieje się to naprawdę, i bardzo emocjonalnie reagując. Na szczycie Wzgórza Ukrzyżowania znajduje się kaplica Grobu Pana Jezusa, gdzie aż do niedzielnego poranka trwa adoracja Najświętszego Sakramentu. Swą obecną formę kalwaryjskie Chwalebne Misterium Męki Pańskiej otrzymało w 1953 r. za sprawą jej twórcy, nieżyjącego już ojca Augustyna Chadama.
Kalwaria Pacławska, leżąca na Podkarpaciu niedaleko Przemyśla, powstała z fundacji Andrzeja Maksymiliana Fredry w 2. poł. XVII w. Pierwsza inscenizacja misterium odbyła się na tutejszych dróżkach w 1995 r. Bierze w niej udział 55 aktorów z 10 miejscowości. Podzielona jest na dwie części: „Wieczernik” oraz „Na krzyż z Nim”. Reżyserem jest od wielu lat Zbigniew Wiarski ze znanego amatorskiego teatru Fredreum w Przemyślu.
„Kalwaria Śląska”, jak nazywane jest Misterium Męki Pańskiej w Katowicach-Panewnikach, jest inicjatywą z 2007 r., ale kalwaryjskie kaplice pochodzą tu z 1. poł. XX w. Misterium panewnickie wzorowane jest na misteriach w Kalwarii Zebrzydowskiej; koncepcję przygotował franciszkanin o. Benigne Utkowski. Pierwsze trzy edycje odbyły się w scenerii panewnickiej kalwarii, po czym zostały przeniesione do wnętrza bazyliki.
Spektakl pasyjny pomaga wejść w duchową atmosferę Wielkiego Piątku, czasem całego Wielkiego Tygodnia, sprzyja modlitwie i kontemplacji, wzbudza współczucie dla umęczonego Chrystusa, pragnienie uczestniczenia w Jego cierpieniach, a także zadośćuczynienia Jego Męce i Śmierci. Unaoczniając wydarzenia sprzed dwóch tysięcy lat, pomaga lepiej wczuć się w dramat zbawczych cierpień, śledzić i rozważać ich przebieg, a przez to pełniej przeżyć i zrozumieć tajemnicę Odkupienia.
Fotografie: Adam Bujak, tekst: Jolanta Sosnowska
Artykuł ukazał się w marcowym, świątecznym numerze miesięcznika "Wpis". Bądź z nami każdego miesiąca i zakup prenumeratę na cały 2024 rok! Zapraszamy poniżej do obejrzenia zdjęć mistrza Adama Bujaka.
Prenumerata miesięcznika WPIS na rok 2024. Wydanie papierowe
"WPIS" to najciekawszy i najbogatszy miesięcznik na rynku.
Najbogatszy – z uwagi na bogactwo treści i tematów, wspaniałą fotografię i grafikę, wyjątkowe edytorstwo. „Wpis” czytają i rekomendują największe autorytety w naszym kraju! Do grona naszych autorów należą m.in. Adam Bujak, ks. Waldemar Chrostowski, Marek Deszczyński, Marek Klecel, Antoni Macierewicz, Krzysztof Masłoń, Andrzej Nowak, ks.
Via Crucis. Rozważania Drogi Krzyżowej
Wszyscy kojarzymy wielkopiątkowe Drogi Krzyżowe z Janem Pawłem II w Koloseum, pamiętamy, jak wielkim czcicielem Krzyża był polski Papież. Mało kto jednak wie, że Ojciec Święty niemal co piątek odprawiał nabożeństwo Drogi Krzyżowej na… dachu Pałacu Apostolskiego. Znajduje się tam ogród z 14 stacjami wykonanymi na polecenie Pawła VI.
Św. Jan Paweł II Wielki na drodze Chrystusa
Zamieszczone w tej książce rozważania Drogi Krzyżowej zostały napisane przez krakowskiego metropolitę abp. Marka Jędraszewskiego na nabożeństwo, które w roku 2020 miało zostać odprawione w Nowej Hucie. Nie mogło być odprawione z powodu pandemii koronawirusa. Ale te bardzo ciekawe, warte utrwalenia rozważania ukazują się w postaci książkowej.
Arcybractwo Męki Pańskiej
Jedyny dotychczas album o Arcybractwie Męki Pańskiej istniejącym nieprzerwanie od 414 lat przy kościele franciszkanów w Krakowie. Odsłaniający zwyczaje i tradycje braci, których celem jest uświęcanie się poprzez rozpamiętywanie Męki Pańskiej. W dawnych czasach mogli oni również wykupić więźniów, nawet skazanych na śmierć. Dziś uczestniczą w nabożeństwach Męki Pańskiej odprawianych w bazylice franciszkańskiej w każdy piątek Wielkiego Postu.
Znak, któremu sprzeciwiać się będą
Unikatowe wydanie ze wzruszającym listem Jana Pawła II o tym albumie napisanym trzy dni przed śmiercią! Watykan, Wielkanoc 2005 Drogi Panie Adamie, Bardzo dziękuję za życzenia i dedykację na ofiarowanym mi albumie "Znak, któremu sprzeciwiać się będą". Wdzięczny jestem za towarzyszenie mi modlitwą i cierpieniem w tym czasie zmagań z chorobą. Odwzajemniam życzenia świąteczne.
Nauczanie wolnego narodu. Wyd. II 2024
Na progu transformacji ustrojowej, podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1991 r., Papież dobitnie zwracał uwagę, że prawdy Dekalogu są fundamentalne, że jedynie za nimi należy podążać, a nie ulegać fascynacji bardzo szkodliwymi nowinkami światopoglądowymi.
Przymierze z Bogiem. Obrazy Kościoła w Piśmie Świętym
Czyż nie jest to bardzo trafny komentarz do naszych czasów: „Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje”. Te słowa napisał blisko dwa tysiące lat temu św. Paweł Apostoł – nic nie straciły na aktualności. Tak samo zresztą jak i całe nauczanie Chrystusa, którego dziełem jest nasz Kościół.
W co wierzą katolicy
Wokół wiary katolickiej narosło ostatnio sporo nieporozumień. Przyczyną tego stanu są przeważnie przekazy medialne, wprowadzające swoich odbiorców w błąd dowolnymi interpretacjami nie tylko nauki Kościoła, ale także Pisma Świętego. Znany amerykański teolog katolicki, wykładowca uniwersytecki, autor kilkudziesięciu poczytnych książek Karl Keating (ur. 1950) objaśnia w tej książce 52 najczęstsze pomyłki związane z rozumieniem wiary katolickiej.
PAKIET Świętości, upadki i nawrócenia tom 1+2 za 118 zł
Historia chrześcijaństwa. Świętości, upadki i nawrócenia, Tom 1 Od narodzin Jezusa do upadku Konstantynopola wyd. 2022
Żeby mieć argumenty, trzeba posiąść wiedzę. Żeby skutecznie bronić Kościół, trzeba poznać jego historię. Najlepiej taką, która wyszła spod pióra wybitnego pisarza i przekonanego wyznawcy, a nie zdeklarowanego lub zamaskowanego wroga.
PAKIET Hetman Chrystusa - komplet tomów 1-4 w promocyjnej cenie
Książka ta zrodziła się z fascynacji polskim Papieżem i z niezgody na traktowanie go jako dobrotliwego staruszka i miłośnika kremówek, na umniejszanie jego postaci, przebogatego dorobku i ogromnego autorytetu. Ojciec Święty jawi się tu jako osobowość zachwycająca – pasterz wyrazisty, konsekwentny, inteligentny, odpowiedzialny i odważny.
-
Scena Modlitwy Jezusa w Ogrójcu w spektaklu z udziałem figur w klasztorze franciszkańskim w Niepokalanowie.
-
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu podczas misterium w Kalwarii Zebrzydowskiej.
-
Jezus umywa nogi Apostołom, fragment Misterium Męki Pańskiej w plenerze Kalwarii Pacławskiej.
-
Scena biczowania Jezusa odgrywana we wnętrzu bazyliki w Katowicach Panewnikach, gdzie znajduje się Kalwaria Śląska.
-
Misteria Wielkiego Tygodnia w Alwerni. Pan Jezus dźwiga opalony krzyż ocalały z niedawnego pożaru miejscowej świątyni ojców Bernardynów.
-
Najsłynniejsze misteria w Kalwarii Zebrzydowskiej. Chrystus bierze krzyż na swoje ramiona.
-
Płaczące niewiasty jerozolimskie.
-
Upadek pod krzyżem na kalwaryjskich Dróżkach Męki Pańskiej.
-
Scena Ukrzyżowania podczas Misterium Męki Pańskiej w Górce Klasztornej.
-
Akademicka Droga Krzyżowa w Krakowie dotarła na Rynek Główny.
-
Wielkopiątkowe nabożeństwo krakowskiego Arcybractwa Męki Pańskiej – Procesja Jerozolimska, czyli upamiętnienie odnalezienia krzyża Chrystusa przez św. Helenę.
Komentarze (0)
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Wpisy są moderowane przed dodaniem.