Władysław Bartoszewski

Ur. w 1922 r. w Warszawie. Dyplomata, pisarz, publicysta. W latach 1940-1941 więzień obozu Auschwitz, potem żołnierz Armii Krajowej, współtwórca podziemnej Rady Pomocy Żydom „Żegota”. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie dwukrotnie więziony (1946-1948 i 1949-1954) przez komunistyczny reżim, w czasie stanu wojennego internowany. Był współpracownikiem Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce. Wykładał historię najnowszą na KUL-u oraz nauki polityczne na uniwersytetach w Monachium, Eichstätt i Augsburgu.

W latach 1990-1995 pełnił funkcję ambasadora Polski w Wiedniu, a następnie dwukrotnie dzierżył tekę ministra spraw zagranicznych RP. Był też senatorem IV kadencji, od 2007 r. był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – pełnomocnikiem Prezesa Rady Ministrów ds. dialogu międzynarodowego. Uhonorowany tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, a także m.in. Wielkim Krzyżem – orderem zasługi RFN za zaangażowanie w polsko-niemieckiego pojednanie, honorowym medalem Pro Meritis przyznawanym przez Wspólnotę Obozową Mauthausen oraz w 1986 r. Nagrodą Pokojową Księgarzy Niemieckich. Autor tekstów w albumach „Stolica niezłomna” i „Opuszczeni Bohaterowie Powstania Warszawskiego”. Zmarł 24 kwietnia 2015 w Warszawie.