Hetman Chrystusa - Biografia św. Jana Pawła II Tom 2

Powrót do ewangelizacji świata. 1982.......................................................................................... 6
W cieniu wojny o Falklandy........................................................................................................... 7
Tradycja solidarności.................................................................................................................... 39
Europo, co robisz ze swoją wiarą?!..............................................................................................50

Jubileusz 1950-lecia Odkupienia. 1983...................................................................................... 86
W oczekiwaniu na Rok Święty..................................................................................................... 88
Podróż do jądra ciemności............................................................................................................90
Otwórzcie Drzwi Zbawicielowi!................................................................................................. 105
Pokój Tobie, Polsko................................................................................................................... 111
Świat potrzebuje nawrócenia...................................................................................................... 150
Walka o ocalenie Europy............................................................................................................ 155

Różnorodność posługi. 1984.....................................................................................................168
Boje wojskowe i duchowe.......................................................................................................... 169
Oblicza Dalekiego Wschodu....................................................................................................... 184
W warunkach dominującej sekularyzacji.................................................................................... 191
Wiara światłem kultury .............................................................................................................. 202
Święci różnych czasów...............................................................................................................208

Wyzwania współczesności. 1985.............................................................................................. 215
Wrogie ideologie......................................................................................................................... 216
Wśród Słowian........................................................................................................................... 224
Duszpasterskie troski.................................................................................................................. 228
Żarliwa miłość wobec Kościoła.................................................................................................. 236
Togijczycy śpiewają po polsku................................................................................................... 241
Szef szefów................................................................................................................................247

Wędrujący katechista. 1986...................................................................................................... 251
Obce kultury – jeden Kościół...................................................................................................... 252
Chrześcijańska tożsamość........................................................................................................... 263
Czy wierzycie w Chrystusa?....................................................................................................... 274
Promieniowanie Rzymu..............................................................................................................280

Pękanie lodów. 1987................................................................................................................... 292
W tyglu wyzwań......................................................................................................................... 293
Droga do zjednoczonej Europy................................................................................................... 306
Trzeci festiwal wolności z Papieżem........................................................................................... 314
Ważne daty i obchody.................................................................................................................334

Antidotum na trucizny świata. 1988........................................................................................ 345
Aktualność nauki Kościoła......................................................................................................... 346
Głoszenie Ewangelii ubogim...................................................................................................... 352
Afryka Południowa w ogniu walk.............................................................................................. 369
Tchnąć duszę w przyszłość Europy............................................................................................ 374
Nieustanna łączność z Polską.....................................................................................................379

Burzliwy czas przemian. 1989................................................................................................... 385
Nowe zadania, nowe wyzwania.................................................................................................. 386
Podróż do twierdzy luteranizmu................................................................................................. 400
Utrwalanie ŚDM-ów.................................................................................................................. 407
Początek drogi do konkordatu ................................................................................................... 412
Idźcie na krańce ziemi................................................................................................................. 416
Wyzwania moralne......................................................................................................................421

Pokój Tobie, Polsko

Otwarte rekolekcje dla milionów

Na te ośmiodniowe narodowe rekolekcje pod gołym niebem, głoszone milionowym rzeszom wiernych raz w skwarze, raz w strugach deszczu, na spotkanie z wielkim rodakiem wyruszyła cała Polska – jak długa i szeroka. I to mimo braku wówczas Internetu i niedostatku połączeń telefonicznych, które nie dość, że były bardzo utrudnione, bo komunistyczna władza reglamentowała zakładanie telefonów, to w stanie wojennym jeszcze każdą rozmowę kontrolowano.
Czekaliśmy na Ojca Świętego w takim samym radosnym podnieceniu, jakbyśmy mieli gościć go osobiście w naszych domach, które były odświętnie sprzątane, ozdabiane na zewnątrz jego portretami i wizerunkami Matki Bożej, biało- żółtymi i biało-czerwonymi flagami, kwiatami, wstążkami, wycinankami – czym kto miał i jak potrafił. W czasie transmisji pustoszały sklepy, zakłady pracy i ulice – każdy chciał zasiąść przed telewizorem. Na trasach zaś przejazdów Ojca Świętego i w miejscach spotkań z nim już na wiele, wiele godzin przed gromadziły się niezliczone rzesze. Kto przychodził w ostatniej chwili, zajmował miejsca bardzo odległe, na jakichś dalekich placach czy ulicach. To było doprawdy prawdziwe pospolite ruszenie Polaków na spotkania z ukochanym rodakiem zasiadającym od niemal pięciu już lat na Stolicy Piotrowej. Kochaliśmy go i byliśmy z niego dumni, bo wydawało się nam – chyba nie bez racji – że w nim jest jakby jakaś cząsteczka każdego z nas.
Druga pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny spowodowała ponowny wybuch  w narodzie wulkanu optymizmu i nadziei, tak brutalnie podeptanych przez ekipę Jaruzelskiego 13 grudnia 1981 r. Przypadła na czas trwania Jubileuszu Odkupienia oraz przedłużonego ze względu na niego jubileuszu 600-lecia obecności Maryi w Wizerunku Jasnogórskim (peerelowskie władze nie zgodziły się na przyjazd w 1982 r.), co połączone było dodatkowo z jubileuszem 300-lecia Odsieczy Wiedeńskiej. Jakaż kondensacja znamiennych dla Polaków dat! Dzień przed przybyciem do Polski, na audiencji ogólnej Papież Polak prosił Panią Jasnogórską, „aby ta pielgrzymka służyła prawdzie i miłości, wolności i sprawiedliwości. Aby służyła pojednaniu i pokojowi”. Jechał do kraju, gdzie życie ujęte było w rygory stanu wojennego.
Warszawa przywitała Jana Pawła II późnym popołudniem 16 czerwca bezchmurnym niebem i niezliczoną kolorową rzeszą wiwatujących wiernych. 63-letni uśmiechnięty promiennie Ojciec Święty wznosząc ręce w swym charakterystycznym, znanym już na całym świecie geście, energicznym krokiem schodził po trapie z samolotu. Na lotnisku Okęcie zahuczało od głośnego entuzjazmu ogromu ludzi, którzy wyszli mu na spotkanie. W ich imieniu powitał Papieża nadzwyczaj pięknie prymas kard. Józef Glemp: „Bądź pozdrowiony w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i Bogurodzicy Dziewicy Maryi na ziemi świętej i kochanej, na ziemi tysiącletniego chrześcijaństwa, której obywatele dotrzymują kroku w dziedzinie kultury innym narodom europejskim, a nie dadzą się wyprzedzić innym w dziedzinie ufnej wiary i ofiarnej miłości. Wierny lud tej ziemi czeka na Twoje słowo i Twoje błogosławieństwo”. To właśnie ks. prymas Józef Glemp uczestniczył w rozmowach z władzami PRL przy przygotowywaniu pielgrzymki. On też 19 marca 1983 r. skierował w imieniu Konferencji Episkopatu Polski oficjalne zaproszenie do Ojca Świętego; trzy dni potem zrobił to przewodniczący Rady Państwa Henryk Jabłoński. Później, 3 i 4 maja, obradująca na Jasnej Górze Konferencja Plenarna EP omawiała przygotowania do papieskiej wizyty.
Nie tylko w Warszawie, ale w całym kraju donośnie biły kościelne dzwony, roznosząc po najdalsze krańce radość z przybycia Ojca Świętego. Na płycie lotniska oprócz licznych biskupów (Episkopat Polski zjawił się niemal w komplecie) obecna była też delegacja komunistycznego rządu z głową państwa (przewodniczącym Rady Państwa) Henrykiem Jabłońskim, który stosownie do protokołu wygłosił uprzejme przemówienie zgodne z obowiązującą linią partyjną KC PZPR.
Jan Paweł II tymczasem nie krył swoich głęboko patriotycznych uczuć: „Osobiście zawsze uważałem, że nawiedzenie Ojczyzny w tej historycznej okoliczności jest nie tylko wewnętrzną potrzebą mego serca, ale także i moją szczególną powinnością jako biskupa Rzymu. Uważam, iż powinienem być z moimi rodakami w tym wzniosłym, a zarazem trudnym momencie dziejów Ojczyzny”. Wzniosłe były obchodzone jubileusze, a trudny moment odnosił się do stanu wojennego, zawieszonego – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami z dyplomacja watykańską; był to warunek Papieża – przed przyjazdem Ojca Świętego.
Wszyscy na całym świecie zdążyli się już dawno przyzwyczaić do zapożyczonego od św. Proboszcza z Ars, Jana Marii Vianneya, gestu całowania przez Jana Pawła II ziemi, na którą przybywał. Ale tym razem wymagał on pewnego ważnego dopowiedzenia: „Pocałunek złożony na ziemi polskiej ma jednak dla mnie sens szczególny. Jest to jakby pocałunek złożony na rękach matki – albowiem Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej”. Ojciec Święty nie zamierzał udawać, że wszystko jest w porządku, nie zamierzał teraz, jak i zresztą zawsze, bawić się w poprawność polityczną, tak dziś uwielbianą, lecz nazywał rzeczy po imieniu: Polska „wciąż na nowo cierpi” – rzecz jasna gnębiona stanem wojennym.