Uroczystość NMP Królowej Polski. Pokłońmy się przed Maryją razem ze św. Janem Pawłem II

Szczególnie ważne miejsce w Maryjności św. Jana Pawła II zajmowała Jasna Góra i znajdujący się tam Cudowny Wizerunek Matki Bożej. fot. Adam Bujak z albumu "Totus tuus" Czcząc Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski wędrujemy duchowo do Jej królewskiej siedziby - do Sanktuarium Jasnogórskiego, gdzie pielgrzymował także święty Jan Paweł II. By dzielić się przebogatym dziedzictwem pobożności Maryjnej, jaką zostawił nam nasz Wielki Rodak, publikujemy fragment rozważań ks. prof. Jana Machniaka. Tekst pochodzi z albumu "Totus tuus", do którego fotografie wykonał mistrz Adam Bujak.

Totus Tuus

Adam Bujak, ks. Jan Machniak

Ogłoszony przez polski parlament Rok św. Jana Pawła II w stulecie jego urodzin (1920–2020) każe zastanowić się nad dziełem naszego wielkiego rodaka. Ks. Karol Wojtyła na drogę swego dorosłego życia wybrał dewizę Totus Tuus, czyli po polsku Cały Twój – zawołanie odnosi się do Maryi, Matki Jezusa. To Jej tak młody kapłan, jak i sędziwy Papież zawierzył siebie samego, Ojczyznę oraz cały świat.

Zobacz fragmenty Zamów książkę

Pielgrzym Jasnogórski. Środek na trudności współczesnego świata

Jan Paweł II w czasie swoich pielgrzymek do Ojczyzny sześciokrotnie nawiedzał Jasną Górę. Jak wspomnieliśmy, już w latach młodzieńczych pielgrzymował do tronu Królowej Polski. Jego zawierzenie Bogu Totus Tuus miało swój głęboki związek z Matką Bożą Jasnogórską. W częstochowskim sanktuarium Ojciec Święty pozostawił jedną z najcenniejszych relikwii: przestrzelony pas swojej papieskiej sutanny, a w przededniu śmierci przekazał złote korony na Cudowny Wizerunek Pani Jasnogórskiej. Św. Jan Paweł II był niestrudzonym jasnogórskim pielgrzymem.

W jego pielgrzymowaniu na Jasną Górę występowały niezapomniane gesty, słowa i ofiarowane wota, które miały różnorodne intencje. Jan Paweł II przybywał do Sanktuarium i stawał przed obrazem Matki Bożej przede wszystkim jako człowiek wiary. Przynosił tu swoje zmartwienia, kłopoty i prośby, licząc na pomoc Maryi. Zawierzał Matce Bożej najpierw swoje własne życie, a potem także losy Kościoła i świata.

19 czerwca 1983 r. złożył u stóp Jasnogórskiej Pani przestrzelony i zakrwawiony pas sutanny, będący tragiczną pamiątką cudownego ocalenia w czasie pamiętnego zamachu na placu przed Bazyliką św. Piotra w Rzymie 13 maja 1981 r. Składając to wotum w 1983 r. na ołtarzu w kaplicy Matki Bożej, Ojciec Święty wyjaśnił swoją osobistą intencję, zwracając się wprost do samej Maryi: „W dniu 13 maja minęły dwa lata od tego popołudnia, kiedy ocaliłaś mi życie. Było to na Placu św. Piotra. Tam w czasie audiencji został wymierzony do mnie strzał, który miał mnie pozbawić życia. Zeszłego roku, w dniu 13 maja, byłem w Fatimie, aby dziękować i zawierzać. Dziś pragnę tu, na Jasnej Górze, pozostawić jako wotum widomy znak tego wydarzenia, przestrzelony pas sutanny”. To najbardziej osobiste wotum było dla Jana Pawła II darem tak wyjątkowym, że zgodnie z jego wolą przez długie lata pozostawało poza zasięgiem oczu pielgrzymów, ukryte w najgodniejszym i najbezpieczniejszym miejscu. Przekazując ten dar na ręce ówczesnego generała zakonu paulinów, o. Józefa Płatka, wypowiedział znamienne słowa: „moje Totus Tuus wiąże się z Jasną Górą”. Dopiero w 2004 r. Ojciec Święty zgodził się, by ten niezwykły dar pokazać pielgrzymom. Pas został umieszczony w specjalnej kasecie i jest dziś najcenniejszym jasnogórskim skarbem. 4 czerwca 2004 r. umieszczony został na stałe, w widocznym miejscu, na ołtarzu w kaplicy Matki Bożej Jasnogórskiej obok Cudownego Obrazu.

Pielgrzymując na Jasną Górę, Jan Paweł II przyczynił się do ukazania na nowo jasnogórskiego klasztoru jako sanktuarium Maryjnego o wymiarze ogólnoświatowym. Maryjna pobożność Ojca Świętego sprawiła, że Sanktuarium i Wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej stały się jeszcze bardziej znane na całym świecie. Stało się tak przede wszystkim za sprawą podjęcia decyzji o zorganizowaniu właśnie w Częstochowie VI Światowych Dni Młodzieży w dniach 14–15 sierpnia 1991 r.

Szczególnym dowodem miłości do Matki Bożej Jasnogórskiej było ofiarowanie złotych koron dla Maryi i Dzieciątka Jezus. Koron, na których zostały wyryte słowa będące wyznaniem wiary Jana Pawła II – Cały Twój. Poświęcił je na dzień przed swoją śmiercią i polecił w jedną z nich wmontować złoty pierścień papieski. Do generała zakonu paulinów, o. Izydora Matuszewskiego, napisał: „Błogosławię i ofiarowuję te korony, jednocząc się w duchu z paulinami, stróżami Sanktuarium i z wszystkimi Pielgrzymami. Zawierzam naszą Ojczyznę, cały Kościół i siebie samego Jej matczynej opiece. Totus Tuus”.

Wśród darów Jana Pawła II dla Jasnej Góry są także m.in. wizerunki Matki Bożej ofiarowane Papieżowi przez wiernych z całego świata czy pamiątki z zagranicznych papieskich pielgrzymek. Już ze swojej pierwszej pielgrzymki do Meksyku przywiózł złoty medalik z wizerunkiem Matki Bożej z Guadalupe. Niedługo potem złotą różę, którą umieszczono obok obrazu w kaplicy Matki Bożej. Kolejnym darem, świadczącym o wielkim oddaniu Papieża Maryi Jasnogórskiej, jest złote serce także z dewizą Totus Tuus. Ten dar przywiózł na Jasną Górę 22 czerwca 1982 r. arcybiskup Luigi Poggi. Powiedział wówczas: „Ojciec Święty przez moje ręce przekazuje Matce Bożej symbol jego serca – złote serce, jakie w darze otrzymał w czasie swej pielgrzymki do Portugalii. Niech to złote serce przypomina wam zawsze serce Ojca Świętego, bijące z gorącą miłością dla ojczystej Polski, i niech was zachęca do serdecznych modlitw w Jego intencji”.

Wśród darów Jana Pawła II dla jasnogórskiego sanktuarium są kielichy, ornaty, paschalna świeca z rzymskiego sanktuarium Maryjnego Salus Populi Romani. Wszystkie dary są dowodem szczególnej miłości Jana Pawła II do Królowej Polski, a zgromadzone razem są przypomnieniem papieskiego Totus Tuus – Cały Twój.

Przybywając na Jasną Górę w czerwcu 1979 r. Jan Paweł II wspominał swoje pobyty u stóp Matki Bożej jako młody chłopiec, ksiądz, biskup i metropolita krakowski. Był świadomy, że w tym miejscu „bije serce Kościoła i serce Ojczyzny w Sercu Matki”. W tym miejscu najlepiej odczytywać dzieje Polski i Polaków. Wsłuchując się w echo życia narodu, zawierzał jako Piotr naszych czasów cały Kościół i Ojczyznę słowami, które były mu bliskie od czasów lektury św. Ludwika Marii Grignion de Montfort: „Matko! Jestem cały Twój i wszystko, co moje, jest Twoim”.

Kolejne pielgrzymki na Jasną Górę były dla Jana Pawła II okazją do potwierdzenia szczególnego związku osobistego z Matką Bożą oraz podkreślenia dziejowej roli, jaką Obraz Jasnogórski odegrał w dziejach polskiego narodu. Będąc na Jasnej Górze w czerwcu 1983 r. Ojciec Święty powrócił jeszcze raz do osobistych spotkań z Matką Bożą obecną w jasnogórskiej Ikonie: „Szczególnym znakiem obecności, macierzyńskiej obecności Bogarodzicy pośród nas jest Jasna Góra. Wspominamy o tym w dniu dzisiejszym, bo jest 3 maja. Wspominamy również i dlatego, ponieważ jest to Rok Jasnogórski, 600 lat Jej obecności pośród nas w Wizerunku Jasnogórskim. I wszyscy też do tego Wizerunku sercem pielgrzymujemy, a staramy się pielgrzymować także i drogami naszego życia. Myślę o tej mojej drodze na Jasną Górę, myślę o niej od dawna i pragnę ją odbyć. Uważam to za mój obowiązek, obowiązek serca, obowiązek syna wobec Matki. Wobec Niej i wobec mojego Narodu”.

Pobyt na Jasnej Górze był dla Ojca Świętego okazją do rozważania wielkich spraw Bożych i ludzkich, obecności Boga w dziejach polskiego narodu.

Po raz trzeci Jan Paweł II odwiedził Jasną Górę w 1987 r. z okazji Ogólnopolskiego Kongresu Eucharystycznego. Modlił się wtedy, aby sytuacja kryzysu ekonomicznego i politycznego Polski nie doprowadziła do utraty wiary i nadziei na lepsze jutro.

W sierpniu 1991 r. Jan Paweł II spotkał się na Jasnej Górze z ogromną rzeszą młodzieży ze Wschodu i Zachodu. 14 sierpnia tego roku, w przeddzień uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Papież skierował przesłanie oparte o słowa modlitwy Apelu Jasnogórskiego, które mimo upływu lat, jakie minęły od tego dnia, nic nie straciło ze swej aktualności.

Jan Paweł II zwrócił uwagę na trzy słowa, które są przewodnikami po drogach wiary: Jestem – Pamiętam – Czuwam. „Słowo ‘Jestem’ – podkreślił Jan Paweł II – odwołuje się do imienia własnego Boga Jahwe, który objawił się Mojżeszowi na pustyni (Wj 3,14) i dał swojemu ludowi Dekalog jako prawo życia. To określenie ‘Jestem’ stanowi również fundament prawdy o Jezusie Chrystusie: ‘Zanim Abraham stał się, JA JESTEM (J 8,58)’”. Ostatecznym objawieniem Bożego „Jestem” jest krzyż Chrystusa, który oznacza miłość, dlatego Jan Paweł II zachęcał młodzież do patrzenia na krzyż razem z Maryją i bycia z Nią przy Chrystusie.

Drugim słowem z Apelu Jasnogórskiego jest słowo „Pamiętam”, które wskazuje na obecność Boga w Historii Zbawienia. Maryja według Jana Pawła II jest tym Świadkiem, który zapisuje w swoim sercu wszystkie aspekty Bożego działania i Bożej obecności. Jest obecna w Nazarecie, w chwili Zwiastowania i pod Krzyżem, w chwili śmierci Chrystusa. Pamięć Maryi ma szczególne znaczenie po dzień dzisiejszy, dlatego że potwierdza obecność Boga w historii, w świecie pełnym napięć i w życiu człowieka.

Dopełnieniem Maryjnego „Jestem” i „Pamiętam” jest dla Jana Pawła II postawa czuwania – „Czuwam” – która wskazuje na zachowanie Matki. Życie Maryi wyraża się w czuwaniu przy Jezusie Chrystusie od chwili Jego narodzin aż po Krzyż. Ona również czuwa w Wieczerniku, skąd Kościół wyruszył w świat w dniu Pięćdziesiątnicy. Ojciec Święty Jan Paweł II wskazał postawę Maryi, która „jest, pamięta i czuwa”, jako środek na trudności współczesnego świata.

Piąta pielgrzymka Jana Pawła II na Jasną Górę miała miejsce 4 czerwca 1997 r. Ojciec Święty mówił o Sanktuarium, które jest miejscem, gdzie „naród nasz gromadził się przez wieki, aby dać świadectwo swojej wierze i przywiązaniu do wspólnoty Kościoła Chrystusowego w świecie i w Polsce. (…) Tu przychodziliśmy wiele razy prosić Maryję o pomoc w walce o dochowanie przez nas wierności Bogu… Tu podejmowaliśmy zadania życia chrześcijańskiego. U stóp Pani Jasnogórskiej trwaliśmy wiernie przy Kościele, gdy był prześladowany, gdy musiał milczeć i cierpieć. Mówiliśmy zawsze ‘tak’ Kościołowi i ta chrześcijańska postawa była aktem wielkiej miłości do niego. Kościół jest przecież naszą duchową matką. (…) Kościół wpisał się na zawsze w dzieje naszego narodu, czuwał z troską nad losem jego dzieci, zwłaszcza w chwilach upokorzenia, wojen, prześladowań czy utraty niepodległości”. Ojciec Święty przypomniał, że Jasna Góra jest miejscem duchowej przemiany i odnowy życia Polaków.

Jan Paweł Wielki ostatni raz, szósty, w czasie swego pontyfikatu odwiedził Jasną Górę 17 czerwca 1999 r. Ojciec Święty wyraził wtedy wielką radość, że może stanąć na tym świętym miejscu, na tym szczególnym miejscu modlitwy i spojrzeć z bliska w „jasnogórskie oblicze naszej Matki”. Bardzo znamienne, że swoje ostatnie jasnogórskie przemówienie do pielgrzymów zakończył Jan Paweł II modlitwą, która wyrażała pragnienie, aby Matka Boża ogarnęła sercem wszystkich Polaków i pomogła im z wiarą, nadzieją i miłością „przekroczyć próg trzeciego tysiąclecia” oraz przylgnąć całym sercem do Chrystusa i do Jego Kościoła zbudowanego na fundamencie apostołów.

Głęboko przeżyte spotkanie Karola Wojtyły – Jana Pawła II z Matką Bożą, jakie zrodziło się we wczesnym dzieciństwie i pogłębiało przez całe jego życie, zaowocowało niezwykłą postawą wiernego syna Maryi, który we wszystkich okolicznościach powtarzał Totus Tuus – Cały Twój, odtwarzając w swoim życiu rysy duchowości Matki Pana, otwartej na działanie Bożej łaski. Ojciec Święty szedł odważnie drogą wyznaczoną przez Służebnicę Pańską, przekonany, że idąc drogą Maryi, najlepiej odzwierciedli w swoim życiu i postępowaniu rysy Zbawiciela.

Matka Boża prowadziła go do Chrystusa, a Chrystus wskazywał mu na przykład Matki, która doskonale pełni wolę Bożą. Św. Jan Paweł Wielki pokazuje współczesnemu człowiekowi drogę pewną, która prowadzi do pełnego zjednoczenia z Bogiem i służenia drugiemu człowiekowi.

Totus Tuus

Adam Bujak, ks. Jan Machniak

Ogłoszony przez polski parlament Rok św. Jana Pawła II w stulecie jego urodzin (1920–2020) każe zastanowić się nad dziełem naszego wielkiego rodaka. Ks. Karol Wojtyła na drogę swego dorosłego życia wybrał dewizę Totus Tuus, czyli po polsku Cały Twój – zawołanie odnosi się do Maryi, Matki Jezusa. To Jej tak młody kapłan, jak i sędziwy Papież zawierzył siebie samego, Ojczyznę oraz cały świat.

Zobacz fragmenty Zamów książkę