Opowiem Ci o Jezusie. Ewangelia dla dzieci

Wstęp
1. Tajemnice różańca naszymi nauczycielami
2. Palestyna - Ziemia Święta
3. Ewangeliści malarzami Pana Jezusa
4. Kim będzie Jan Chrzciciel?

Rozdział I Tajemnice radosne
1. Zwiastowanie
2. Maryja przynosi Elżbiecie Pana Jezusa
3. Boże Narodzenie
4. Poganie odnajdują Jezusa
5. Ofiarowanie w świątyni
6. Jezus uczy nas posłuszeństwa

Rozdział II Tajemnice światła
1. Chrzest w Jordanie
2. Jezus powołuje apostołów
3. Na weselu w Kanie Galilejskiej
4. Jezus naucza o Bożym królestwie
5. Jezus uczy w przypowieściach
6. Bohaterowie Jezusowych przypowieści
7. Jezus lekarzem ciał i dusz
8. Uczniowie Jezusa
9. Jezus jest Panem praw przyrody
10. Święty Piotr pierwszym papieżem
11. Przemienienie Jezusa na górze Tabor
12. Jezus w Komunii świętej

Rozdział III Tajemnice bolesne
1. Modlitwa Jezusa w Ogrójcu
2. Biczowanie Pana Jezusa
3. Ukoronowanie cierniem
4. Droga krzyżowa Pana Jezusa
5. Ukrzyżowanie Pana Jezusa

Rozdział IV Tajemnice chwalebne
1. Jezus żyje. Zmartwychwstał!
2. Jezus wstępuje do nieba
3. Duch Święty Darem Pana Jezusa
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
5. Maryja jest królową nieba i ziemi

Epilog
Święty Paweł - apostoł Jezusa
Interpretatorzy słów i czynów Jezusa

Palestyna - Ziemia Święta

Władysław Bełza napisał wiersz,
w którym wyraził swoją miłość do Polski:
"Kto ty jesteś? Polak mały!
Jaki znak Twój? Orzeł biały!
Gdzie Ty mieszkasz? Między swymi!
W jakim kraju? W Polskiej ziemi!
Czym ta ziemia? Mą ojczyzną!
Czym zdobyta? Krwią i blizną!
Czy ją kochasz? Kocham szczerze!"

Od Jana Pawła II, który ze szczególną radością pielgrzymował do naszego kraju, uczymy się także miłości do Polski. Po wyjściu z samolotu - klękał i z miłością całował polską ziemię. Pan Jezus także kocha swoją ojczyznę - Ziemię Świętą nazywaną także Palestyną. Najstarszą nazwą tego terenu jest Kanaan lub Ziemia Obiecana. Leży ona między wschodnim wybrzeżem Morza Śródziemnego a rzeką Jordan. Geograficznie dzieli się na Galileę - część północną, Samarię - część środkową i Judeę - część południową. Stolicą Palestyny była Jerozolima, za której murami na wzgórzu Kalwarii umiera Pan Jezus. Zaledwie 8 km w kierunku południowym od Jerozolimy leży Betlejem, gdzie rodzi się Pan Jezus. W południowej części Galilei położony jest Nazaret, w którym Pan Jezus spędził 30 lat życia, przygotowując się do trzyletniego nauczania.

Największa rzeka Palestyny to Jordan, płynący z północy na południe kraju. Jego długość wynosi 220 km. Przepływa przez jezioro Genezaret zwane także Galilejskim i wpada do Morza Martwego. Nad Jordanem Jan Chrzciciel przygotowuje ludzi do nadejścia Pana Jezusa i w tej rzece udziela chrztu pokuty, który także przyjmuje Jezus.

Na 1800 lat przed narodzeniem Pana Jezusa Pan Bóg obiecuje tę ziemię Abrahamowi. Powołuje go na ojca narodu, z którego wyjdzie Pan Jezus. Abraham posłuszny Bogu opuszcza miasto Ur i wędruje ze swoją rodziną do Kanaanu - Ziemi Obiecanej! Tam osiedla się i dzięki głębokiej wierze rozpoczyna wielką przygodę z Panem Bogiem. Ziemię Świętą nazywamy "piątą Ewangelią". Każdego roku wielu katolików pielgrzymuje do Palestyny, by chodzić po ziemi, którą uświęcił Pan Jezus i odwiedzać miejsca związane z Jego życiem.

Postanów raz w życiu wybrać się z pielgrzymką do Ziemi Świętej.

Ewangeliści malarzami Pana Jezusa

Wdzięczni jesteśmy pisarzom, którzy zostawiają nam książki pomagające w zdobywaniu wiadomości z różnych szkolnych przedmiotów. Wierzymy podawanej w nich treści, ponieważ autorzy podręczników są dobrze przygotowani, są specjalistami w danej dziedzinie wiedzy.
Także Pan Jezus ma swoich pisarzy, którzy malują piórem cztery obrazy Jezusa. Są nimi czterej ewangeliści. Każdy z nich chce ukazać różne cechy Pana Jezusa, oraz specjalną rolę, jaką odgrywa On w życiu ludzi.

Do grona tych ewangelistów należy św. Marek. Jest także nazwany Janem lub Janem-Markiem. Matka św. Marka - Maria - posiadała dom w Jerozolimie, w którym odbyła się ostatnia wieczerza. Tam Marek poznaje św. Piotra, który udziela mu chrztu. Wraz z Barnabą - swoim krewnym - Marek przybywa do Antiochii, skąd około 45 roku towarzyszy św. Pawłowi w apostolskiej podróży. Rezygnuje z dalszych Pawłowych wyjazdów, a przyłącza się do Piotra, z którym przebywa także w Rzymie. Od św. Piotra otrzymuje dużo wiadomości o Panu Jezusie. One składają się na treść Markowej Ewangelii. Jest ona najkrótszą katechezą o Chrystusie, którą Marek pisze do nawróconych pogan. Rozpoczyna ją od wystąpienia św. Jana Chrzciciela, a kończy na wniebowstąpieniu Pana Jezusa. Marek podkreśla, że Pan Jezus jest zbawicielem wszystkich ludzi, także pogan. Prawdopodobnie Ewangelię napisał w Rzymie w języku greckim po śmierci świętych Piotra i Pawła. Marek założył kościół w Aleksandrii i był jego pierwszym biskupem. Jest patronem notariuszy. Jego symbolem jest lew - mieszkaniec pustyni, gdzie Jan Chrzciciel przygotowywał się do swojej misji.

Drugim ewangelistą jest Mateusz. Najpierw nazywał się Lewi i był celnikiem w Kafarnaum nad jeziorem Genezaret. Pan Jezus powołuje go na apostoła i zmienia mu imię na Mateusz, co znaczy "dar Boga". Ewangelię pisze w Palestynie do nawróconych Żydów, ukazując w niej Pana Jezusa jako oczekiwanego przez nich Mesjasza, w którym spełniły się proroctwa Starego Testamentu. Po wniebowstąpieniu Pana Jezusa wyrusza do Egiptu i Etiopii, i tam mówi o Panu Jezusie. Umiera męczeńską śmiercią.
Na obrazach obok św. Mateusza przedstawiana jest postać człowieka, ponieważ autor rozpoczyna swoją Ewangelię od rodowodu ziemskiego przodków Pana Jezusa, przez co wykazuje, że jest On potomkiem Abrahama i pochodzi z rodu Dawida.

Autorem trzeciej Ewangelii jest Łukasz. Był lekarzem pracującym w rodzinnej Antiochii. Urodził się w pogańskiej rodzinie. Przyłącza się do św. Pawła Apostoła i przez 17 lat jest jego towarzyszem. Po śmierci św. Pawła głosi Ewangelię w Achai i tam pisze Ewangelię, w której ukazuje Pana Jezusa jako lekarza ciała i duszy człowieka. Umiera w wieku 84 lat. Został patronem lekarzy. Symbolem św. Łukasza jest wół, gdyż rozpoczyna swoją Ewangelię od spotkania kapłana Zachariasza z wysłańcem Boga na terenie świątyni, gdzie składano ofiary z mięsa zwierząt.

Czwarty ewangelista - Jan - urodził się w Palestynie nad jeziorem Genezaret. Bratem jego jest Jakub Starszy - także apostoł. Przed powołaniem na apostoła był rybakiem. W Efezie napisał Ewangelię. Zmarł w wieku 101 lat. Jest patronem pisarzy i malarzy. Na obrazach św. Jan występuje w towarzystwie orła, ponieważ we wstępie do Ewangelii mówi o Panu Jezusie jako Słowie Boga zstępującym na ziemię, by stać się człowiekiem. Św. Jan przypomina tym lot orła wznoszącego się ponad pozostałych ewangelistów.

Kim będzie Jan Chrzciciel?

Zapytaj rodziców, czego najbardziej pragnęli po swoim ślubie i weselu? Odpowiedzą z radością: twoich narodzin. Dla rodziców najcenniejszym darem od Boga są dzieci. W starożytności panowało niesłuszne przekonanie, że największym nieszczęściem w rodzinie jest brak potomstwa.
W miejscowości Ain Karim, oddalonej 7 km na zachód od Jerozolimy, mieszkają małżonkowie Elżbieta i kapłan Zachariasz. Od wielu lat czekają na dziecko. Odznaczają się wielką wiarą i pobożnością. To, co jest niemożliwe u ludzi - może spełnić Pan Bóg. Za chwilę będziemy świadkami tego wydarzenia.

Posłuchaj:
"Zachariasz w świątyni jerozolimskiej pełni przed Bogiem kapłańską służbę. Wchodzi do przybytku Pańskiego i składa ofiarę kadzenia. Ukazuje mu się anioł Pański i mówi: 'Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Wielu ludzi będzie się cieszyć z Jego narodzin, ponieważ będzie wielkim u Pana Boga, gdyż nawróci dużo ludzi, którzy powrócą do Boga. Jan przygotuje Bogu doskonały lud'. Zachariasz pyta: 'Po czym poznam, że otrzymam syna, skoro ja i moja żona jesteśmy w podeszłym wieku?'. Anioł odpowiada: 'Utracisz mowę aż do dnia narodzin twego syna, ponieważ nie uwierzyłeś obietnicy Boga'. Po wykonaniu służby kapłańskiej Zachariasz wrócił do domu. Jego żona Elżbieta poczęła dziecko i cieszyła się, że zostanie matką." (Łk 1, 8-25).

Zapowiedziany syn Elżbiety i Zachariasza będzie nazwany Janem Chrzcicielem. Podobnie jak u Zachariasza - nasza wiara jest także wystawiona na próbę. Nie zawsze otrzymujemy to, o co prosimy rodziców czy też Pana Boga. Nie zawsze umiemy wierzyć naszym rodzicom, nauczycielom, kolegom i koleżankom. Trzeba nam troszczyć się szczególnie o zaufanie do Pana Boga. Pomoże w tym codzienna rozmowa z Nim - modlitwa, podczas której będziemy dziękowali za dar życia i miłość, jaką okazują nam rodzice. Będziemy prosili Pana Boga o umocnienie naszej wiary.

Panie Boże, dziękuję, że jestem najcenniejszym skarbem moich rodziców.

Nasze życie składa się z różnych niespodzianek. Rodzice przygotowują nam prezenty z okazji naszych urodzin, imienin, dnia św. Mikołaja. My także przygotowujemy niespodzianki rodzicom, dziadkom, nauczycielom, kolegom i koleżankom. Przez całe życie idzie z nami nadzieja poznania wiadomości z zakresu szkolnych przedmiotów, ukończenia szkoły, biegłego posługiwania się językami obcymi, nauczenia się pływania, jazdy na nartach, łyżwach, gry w piłkę. Bez życia nadzieją dni byłyby szare i nieciekawe.

Naród izraelski także żyje wieloma nadziejami: głęboko wierzy, że został wybrany przez Boga na najcenniejszą wspólnotę (Pp 7, 6n), w której urodzi się król, mesjasz, zbawiciel. Tę nadzieję potwierdza nauczanie proroków, którzy określają miejsce narodzin Zbawiciela - Betlejem, mówią o rodzinie króla Dawida - z której będzie On pochodził. Religijne pieśni - psalmy z tęsknotą zwracają się do Pana Boga: "Niebiosa spuśćcie na ziemię zbawiciela świata". Pan Bóg wybiera kobietę - mieszkankę Nazaretu na matkę swego syna.

Posłuchaj:
"Bóg posyła anioła Gabriela do Maryi mieszkającej w Nazarecie. Anioł mówi do Niej: 'Bądź pozdrowiona pełna łaski, Pan z Tobą'.

Bp Antoni Długosz