Droga do Boga. Opowieści dla dziewcząt i chłopców

1. Adwent, czyli oczekiwanie
2. Św. Jan Chrzciciel udzielał chrztu pokuty
3. Dziękujemy Maryi za Zbawiciela
4. Być świętym
5. Proroctwo narodzin Jezusa
6. Syn Boży przychodzi na ziemię
7. Nie poczytaj im tego grzechu
8. Św. Józef ucieka z Maryją i Jezusem do Egiptu
9. Pełna łaski
10. Jezus - Boże Słowo
11. Potrójny dar Mędrców
12. Bóg Ojciec przyjmuje nas za swoje dzieci
13. Janowa genealogia Pana Jezusa
14. Budujemy Kościół - rodzinę dzieci Bożych
15. Trudne chwile
16. Jezus jest naszym światłem
17. Kruszyna soli
18. Pamiętamy o chorych w modlitwie
19. Wierność Przykazaniom
20. Umieć wybaczać
21. Bóg Ojciec troszczy się o mnie
22. Być najlepszym w oczach Pana Boga
23. Pokonujemy zło!
24. Przemienienie
25. Źródło Wody Żywej
26. Chcę mieć oczy Jezusa!
27. Dawca życia
28. Gałązka oliwna symbolem pokoju
29. Bóg nie umarł, Jezus żyje!
30. Wielkanocna radość
31. Jezus Miłosierny
32. Zmartwychwstały spotyka się z nami
33. Owczarnia Pana Jezusa
34. Droga, Prawda i Życie
35. Kiedy kocham Pana Jezusa
36. Jezus przygotowuje nam mieszkanie w niebie
37. Posłuszni Duchowi Świętemu
38. Dziękujemy Bogu za Maryję
39. Wierzę w Ciebie Boże żywy
40. Dwa stoły
41. Boże Przykazania
42. Przyjaźń z Panem Jezusem
43. Jesteśmy apostołami
44. Świadectwo o Bogu
45. Nagroda
46. Pokorne serce
47. Przypowieść o siewcy
48. Dobre ziarno
49. Zdobywamy niebo
50. Bądź dobry jak chleb
51. W wodzie chrztu rozpoczynamy nowe życie
52. Wiara wielkim darem Boga
53. Konkurs na niebo
54. Podejmuję wyrzeczenie
55. Przesłanie z Kany Galilejskiej
56. Z Jezusem niosę krzyż
57. Odpowiedzialność
58. Ile razy przebaczać?
59. Hojny człowiek
60. Posłuszny Panu Bogu
61. Korzystam z owoców winnicy
62. Zaproszenie na ucztę
63. Dochować wierności Bogu
64. Witamina M
65. Najświętsze miejsce parafii
66. Kogo nazywamy pokornym?
67. Roztropne i nieroztropne panny
68. Poznam swego patrona
69. Rozwijamy swoje talenty
70. Jezus jest sprawiedliwym sędzią

Być świętym

Polacy kochają Jana Pawła II, choć od jego śmierci minęło już kilka lat. On, nazywany Ojcem Świętym, Papieżem, kochał każde dziecko. Mówił o was, że jesteście słońcem i radością rodziny, narodu oraz Kościoła. Kiedy umarł, wszyscy ludzie byli przekonani, że umarł święty człowiek. Na pogrzebie wznoszono okrzyki "Santo subito!", co oznacza z włoskiego "Natychmiast święty!", domagając się, by jego następca - papież Benedykt XVI natychmiast ogłosił go świętym. Ogłoszenie kogoś błogosławionym czy świętym połączone jest z długotrwałą pracą wielu ludzi. Proces ten nazywa się odpowiednio beatyfikacyjnym lub kanonizacyjnym. Trzeba bowiem zbierać opinie wielu świadków, którzy obserwowali życie kandydata na ołtarze. Ocenia się jego wypowiedzi i wszystko to, co napisał. Potrzebny jest także cud uzdrowienia kogoś, kto będąc ciężko chorym tego właśnie człowieka prosił o wstawiennictwo u Pana Boga. Niektórzy kandydaci czekają kilkadziesiąt, a nawet kilkaset lat na decyzję Papieża. To on wtedy uroczyście ogłasza, że można danego człowieka odtąd nazywać błogosławionym lub świętym. Jan Paweł II skrócił ten czas św. Ojcu Pio i bł. Matce Teresie z Kalkuty.

Papieże nazywają ludzi błogosławionymi i świętymi po ich śmierci. Słuchając dzisiejszej Ewangelii, jesteśmy świadkami ogłoszenia człowieka świętym za jego życia. To św. Jan Chrzciciel, a kanonizacji dokonuje sam Pan Jezus. Jako Bóg zna całe życie człowieka, dlatego nie może być mowy o żadnej pomyłce. Jezus bardzo ciekawie charakteryzuje św. Jana, podkreśla, że kieruje się on niezmiennymi zasadami, że wiele wymaga od siebie. Świadczy o tym pobyt Jana Chrzciciela na pustyni, gdzie modlitwą i postami przygotowywał się na posługę proroka. Budzi podziw wśród ludzi, którzy gromadzą się przy nim, słuchają jego nauki i przeżywają nawrócenie. Jan Chrzciciel nie tylko poucza tych, którzy do niego przychodzą, lecz odważa się upominać króla Heroda, by zmienił grzeszne życie. Wszystkie głoszone nauki kieruje jednak przede wszystkim do siebie. Stąd jest nie tylko nauczycielem, lecz świadkiem przekazywanych pouczeń. Pan Jezus uważa Jana za proroka przygotowującego Mu drogę i zapowiadającego Jego przyjście. Nazywa go największym człowiekiem. Jan Chrzciciel świadectwo życia przypieczętuje męczeńską śmiercią.

Ogłoszenie świętym za życia nie zdarzy się w naszym przypadku, ale podobnie jak św. Jan Chrzciciel możemy wiernie realizować Jezusowy "przepis na życie". W naśladowaniu Go przeszkadzają nam złe skłonności i słabości, a także szatan. Pan Jezus posyła do nas "Janów Chrzcicieli", którzy podobnie jak on pomagają w przemianie życia, w naszym nawróceniu. Są nimi rodzice, nauczyciele, księża, katecheci, a w Adwencie rekolekcjoniści. Przez nich Pan Jezus mówi do nas, abyśmy prostowali drogę do Niego, czyli ciągle się nawracali. Służą temu katechezy, kazania podczas Mszy św. oraz nauki rekolekcyjne. Odpowiadając na wezwania naszych proroków będziemy kształtowali życie według "przepisu" Pana Jezusa. Za takie postępowanie otrzymamy po śmierci imię "błogosławiony" lub "święty". Warto otwierać się na słowa Jezusa, przekazywane przez Jego proroków, by kiedyś zostać nazwanym świętym, czyli ukochanym przyjacielem Pana Jezusa: Jego siostrą i bratem.

Proroctwo narodzin Jezusa

Nieraz odwiedzają nasze domy ludzie powołujący się na Pana Boga, by przepowiadać termin końca świata. Bywamy też zaczepiani przez kobiety trudniące się wróżeniem z kart, chcące prorokować, co nam się w przyszłości wydarzy. W internecie, telewizji lub prasie znajdujemy informacje o mających nadejść kataklizmach. Ludzie trudniący się tym, bazują zwykle na naiwności i ignorancji swoich klientów czy odbiorców, chcąc zarobić na ich ciekawości. Każde ludzkie "prorokowanie" bywa najczęściej nieprawdziwe, choć oczywiście spotykamy się z osobami, które otrzymały od Pana Boga specjalne charyzmaty. Dzięki tym darom występują w imieniu Boga przedkładając ludziom Boże pouczenie.

Takimi wybrańcami Pana Boga były dzieci z Fatimy, Lourdes, La Salette. Takim też delegatem Bożym jest prorok Izajasz, który na kilkaset lat przed narodzeniem Pana Jezusa zapowiada, że dziewica urodzi Mesjasza oczekiwanego przez Żydów.

To proroctwo potwierdza św. Mateusz opowiadający o wydarzeniach związanych z narodzinami Pana Jezusa. Maryja zgadza się zostać matką Zbawiciela dzięki Duchowi Świętemu. Józef - mąż Maryi dowiaduje się, że Pan Jezus już żyje w Matce Bożej, a On ma być Jego opiekunem i wobec ludzi uchodzić za ojca Jezusa. To wszystko podczas snu wyjaśnia Józefowi Pan Bóg. Józef posłuszny woli Pana Boga z wielką miłością opiekuje się Maryją, oczekując wraz z Nią na narodziny Pana Jezusa.

Przez dziewięć miesięcy Maryja z Józefem przygotowują się do przyjścia na świat Jezusa. Tyle trwa rozwój dziecka od jego poczęcia aż do urodzenia. Nam do Bożego Narodzenia pozostało zaledwie kilka dni. Starajmy się nie tylko włączyć w zewnętrzne przygotowanie domu na święta, pomoc rodzicom w gotowaniu smacznych wigilijnych potraw, ale szczególnie zaangażujmy się w porządkowanie naszego życia, by nie rządziły w nim słabości, wady czy grzech.

Syn Boży przychodzi na ziemię

Podczas spotkań ludzie zwykle się przedstawiają podając imię i nazwisko. Świadczy to o potrzebie każdego człowieka bycia w otoczeniu znanych mu osób. Nie inaczej jest w przedszkolu czy szkole - pierwsze zajęcia przebiegają na wzajemnym zapoznaniu się. Później, przy przyjęciu do szkół ponadpodstawowych czy staraniu się o pracę trzeba napisać swój życiorys. Gdy ktoś wyróżnia się szczególnymi osiągnięciami, jest sławnym lub wybitnym malarzem, pisarzem, aktorem, kompozytorem, sportowcem, świętym czy papieżem, wtedy inni piszą jego biografie, a nawet oparte na jego życiu sztuki teatralne czy scenariusze filmowe. Wiele ciekawych filmów powstało na podstawie takich prawdziwych historii. Kiedy słyszymy niezwykłe opowieści biograficzne, nasuwa się nam powiedzenie, że "nawet najlepszy scenarzysta by tego nie wymyślił", albo że to "gotowy scenariusz filmowy".

Pan Jezus nie nakazuje pisać swojego życiorysu. Apostołowie i ich następcy: biskupi i kapłani mają opowiadać o Jego najważniejszych słowach i czynach. Kiedy jednak naoczni świadkowie życia Pana Jezusa powoli zaczynają wymierać, żyjący Apostołowie postanawiają spisać wszystko, co wiąże się z misją Pana Jezusa jako Zbawiciela i Odkupiciela ludzi. Tak powstają cztery opowiadania o Jezusie nazywane Ewangeliami - czyli Dobrą Nowiną. Dwie z nich piszą Apostołowie: św. Mateusz i św. Jan, dwie kolejne - uczniowie św. Piotra i św. Pawła - św. Marek i św. Łukasz. Wdzisiejsze święto słyszymy wyjątek z Ewangelii św. Jana. Ten apostoł ukazuje Pana Jezusa jako Syna Bożego nazywanego "Słowem". Jezus, czyli "Boże Słowo" zstępuje z nieba na ziemię i staje się człowiekiem. Jako Bóg-Człowiek pomaga ludziom w życiu, jest dla nich światłem, które wyjaśnia wszystkie ciemne i zawiłe życiowe sytuacje. Kto z ludzi przyjmie Pana Jezusa do swojego życia - ten staje się "Bożym dzieckiem".

Przeżywamy święto przyjścia na ziemię "Słowa Bożego" - Pana Jezusa. Patrzymy na żłóbek, w którym leży mały Jezus. Z miłości do nas Pan Jezus - Bóg - staje się człowiekiem. Oczekuje, że przyjmiemy Go do naszego życia. Pierwszy raz zaprosiliśmy Jezusa z pomocą naszych rodziców chrzestnych podczas sakramentu Chrztu św. Drugi i trzeci raz już sami - przy pierwszej spowiedzi i Komunii świętej. Św. Jan w swojej Ewangelii daje świadectwo o Panu Jezusie po kilkuletnim uczestnictwie w Jego katechezach: słuchał nauk i uczył się postępować tak, jak proponował mu Pan Jezus. My także poznajemy Jezusa na katechezach. Spotkania z Nim i Jego pouczenia mają być światłem naszego życia i postępowania. Jeżeli jesteśmy posłuszni Jezusowej Ewangelii, stajemy się Bożymi dziećmi i tak, jak św. Jan - piszemy naszym życiem Ewangelię, czyli "dobrą nowinę" o Panu Jezusie.

Bp Antoni Długosz