Chrześcijanin radosny. Kazania do dziewcząt i chłopców

Przygotowujemy się na przyjście Jezusa
Adwent czasem naszego nawrócenia
Raduj się, pełna łaski
Taka jest nasza wiara
Zbierajmy dobre uczynki
Z Nim piszemy nasz życiorys
Jesteśmy świadkami Jezusa
Droga do Boga
Jezus nazwał go Piotr - skała
Być gwiazdą prowadzącą do Jezusa
Ponad tobą jaśnieje Pan
Dobrym życiem piszemy Ewangelię o Panu Jezusie
Być darem Boga
Boże powołanie
Jestem rybakiem Pana Jezusa
Z pomocą Boga usuwam zło z mojego życia
Pan jest światłem naszego życia
Błąkający się po pustyni
Maryja - uzdrowieniem chorych
Miejmy oczy, ręce i serce Jezusa
Spowiedź lekarstwem na choroby duszy
Jezus mądrością mojego życia
Przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych
Szlak, który prowadzi do nieba
Abraham poszedł drogą wyznaczoną przez Boga
Przed wejściem do świątyni
Z Jezusem przemieniam moje życie
Ziarno rzucone w ziemię
Z rodziną witamy Pana Jezusa - naszego Króla
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Jestem apostołem Zmartwychwstałego Pana
Spowiedź - prezentem Bożego Miłosierdzia
Jestem świadkiem Zmartwychwstałego
Nasz dobry pasterz
Jestem żywą gałązką Jezusa
Kiedy kocham Boga i ludzi
Z Jezusem jednoczę bliźnich
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego
Komunia święta - darem Bożego życia
Jak buduję dom mojego życia?

Dobra Nowina w języku radości

Książka ta - mamy nadzieję - nie tylko wzbogaci wiedzę o Bogu, ale także będzie znakomitym przewodnikiem po kalendarzu liturgicznym. Może stać się nieodłącznym towarzyszem wielu rodzin podczas niedzielnej Mszy św.

Wyjaśnijmy najpierw, co to jest kalendarz liturgiczny? Czytania z Pisma Świętego, które słyszymy w kościele podczas niedzielnej Eucharystii, nie są każdorazowo dowolnie wybierane przez kapłana sprawującego Najświętszą Ofiarę. Pismo Święte zostało podzielone na fragmenty w taki sposób, że uczestnicząc codziennie przez trzy lata w Mszy św., usłyszymy i poznamy wszystko to, co zostało zapisane przez czterech Ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. W skrócie mówiąc, kalendarz liturgiczny wyznacza rytm trzyletnich cyklów czytań - cykle te nazywają się rok A, rok B i rok C.

Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że rok kościelny różni się nieco od roku "świeckiego". Przede wszystkim datami rozpoczęcia i zakończenia. Pierwszym dniem roku kościelnego jest pierwsza niedziela Adwentu, a ostatnim - sobota ją poprzedzająca, a nie popularny Sylwester.

W 2008 roku 30 listopada rozpocznie się w liturgii rok B. Książka "Chrześcijanin radosny" prezentuje kazania do dziewcząt i chłopców, napisane przez ks. biskupa Antoniego Długosza, które poruszają tematy czytań z Ewangelii przewidzianych właśnie na rok B. Ale oczywiście piękne kazania biskupa Antoniego można czytać i kiedy indziej! Można je czytać każdego dnia i o każdej godzinie, ponieważ zawierają mądre myśli oraz zalecenia zawsze aktualne.

Kazania ks. biskupa Długosza, znakomitego katechetyka, zostały tak napisane, aby każdy mógł zrozumieć przesłanie płynące z Ewangelii. Składają się one z trzech krótkich części, rozpoczynających się od kolorowego inicjału i wyraźnie oddzielonych od siebie. W pierwszej części ks. biskup wprowadza Czytelnika w tematykę czytania na daną niedzielę lub święto roku kościelnego, wychodząc od konkretnych doświadczeń życiowych. W drugiej - komentuje Słowo Boże, a w trzeciej - ukazuje konkretne odniesienie prawd ewangelicznych do życia chrześcijanina, podpowiada, nad czym trzeba się codziennie zastanowić.

Kazania ks. biskupa Antoniego z całą pewnością zainteresują nie tylko dziewczęta i chłopców, ale też i ich rodziców. Jesteśmy również przekonani, że stanowić będą ciekawą i cenną pomoc katechetyczną dla kapłanów i katechetów pracujących z dziećmi oraz młodzieżą. Ksiądz Antoni Długosz, biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej, w podziwu godny sposób godzi powagę urzędu biskupiego i profesury na wyższych uczelniach z pracą ze starszymi i młodszymi dziećmi. Korzysta przy tym z bardzo wielu nowoczesnych form katechizacji, co tydzień występuje m.in. w bardzo popularnym i lubianym telewizyjnym programie katolickim dla dzieci "Ziarno", który redaguje od dawna pani Lidia Lasota. Biskup Antoni ewangelizuje całym sercem, jego zaangażowanie zdaje się nie mieć granic. Tańczy, śpiewa, mówi do wiersza. Niczego nie udaje! Jest tak szczery i sympatyczny, że dzieci kochają go od pierwszego spotkania. A rodzice tak samo. Po prostu ma dar od Pana Boga. Jest zawsze blisko drugiego człowieka, blisko dziewcząt i chłopców, także tych niepełnosprawnych czy odrzuconych. To chrześcijanin radosny i tą radością bycia Bożym dzieckiem dzieli się niczym chlebem z wszystkimi.

Przygotowujemy się na przyjście Jezusa

Bardzo lubię przyglądać się dzieciom, które na coś lub na kogoś czekają. Są wtedy takie uroczyste, nawet cierpliwość mają większą niż na co dzień. Chętnie opowiadają, jak się przygotowywały na to spotkanie, pokazują wysprzątany pokój, świąteczne ubranie. Cieszą się tym zabieganiem jak największą niespodzianką.

Siedem razy cała Polska przygotowywała się na spotkanie z Ojcem Świętym. W miastach, do których miał przyjechać Jan Paweł II, poprawiano nawierzchnię dróg, odnawiano domy. Wierni dekorowali okna chorągwiami, wystawiali obrazy papieża. Obiecywano ludziom zwiększenie liczby pociągów i autobusów dowożących do miejsca spotkania z Ojcem Świętym. Wszyscy żyli nadzieją i radością spotkania. Księża przypominali nam, że najważniejszym wydarzeniem pielgrzymki papieskiej jest Msza św., podczas której możemy spotkać się z Jezusem w Komunii św., a do tego konieczne jest przygotowanie przez nawrócenie, zmianę życia i spowiedź.

Już kolejny raz w życiu rozpoczynamy czterotygodniowe przygotowanie na przeżycie Bożego Narodzenia. Jest ono pierwszym przyjściem Jezusa do naszego życia. Pan Jezus narodzi się jako nasz Zbawiciel i Odkupiciel, nasz Brat i Przyjaciel. O Jego miłości do każdego z nas dowiadujemy się z Ewangelii na naszych katechezach i Mszy św. Swoimi słowami i czynami Jezus służy ludziom, by z Jego pomocą każdy z nas przeżywał nawrócenie i w życiu postępował tak, jak naucza Chrystus. W pierwszą niedzielę Adwentu Pan Jezus zapowiada jeszcze swoje drugie przyjście na końcu świata. Poprzedzą je dziwne zachowania ciał niebieskich: słońca, księżyca, gwiazd, a także morza. Ludzie przeżywać będą lęk i niepokój. Podczas tego drugiego przyjścia Jezus będzie naszym Sędzią. Z Jego pomocą ocenimy nasze czyny, całe nasze życie: czy zasługujemy na niebo, czy też musimy ponieść zasłużoną karę. Dlatego Jezus zachęca nas do czuwania oraz odpowiedzialności za nasze życie. Jezusowi bardzo zależy na tym, by wady oraz inne nasze słabości nie wzięły góry nad nami. Przypomina nam, abyśmy cierpliwie pracowali nad utrzymywaniem przyjaźni z Bogiem.

W Adwencie przeżywamy dwa przygotowania na spotkanie z Jezusem. Jedno połączone będzie z porządkowaniem naszych mieszkań na święta, zakupem dobrego jedzenia, ładnych ubrań, ozdabianiem choinki. Ważniejszym przygotowaniem będzie drugie, o którym przypominają nam adwentowe rekolekcje, a także przesłanie dzisiejszej Ewangelii: mamy uważać na siebie, by nie pokonały nas słabości oraz czuwać przez słuchanie nauk rekolekcyjnych, które pomogą w uporządkowaniu naszego życia. Obecnie Jezus staje przed nami jako Brat, Przyjaciel i Zbawiciel. Będzie także naszym Sędzią, dlatego przypomina o czuwaniu przez całe życie i o pamiętaniu, że spotka się z nami, aby osądzić nasze czyny.

Panie Jezu, dziękuję, że kolejny raz urodzisz się, by przypomnieć o Twojej miłości do każdego człowieka. Będę pamiętał, że na Twoją miłość do mnie mam także odpowiadać miłością, którą okazywać będę poprzez wierność Twoim przykazaniom. Niech okres Adwentu pomoże mi w nawracaniu się.

Pomyślę: która słabość najbardziej utrudnia mi życie w przyjaźni z Tobą? Przez cztery tygodnie Adwentu będę cierpliwie pracował nad usuwaniem jej z mojego życia.

Adwent czasem naszego nawrócenia

W bieżącym roku moja szkoła obchodziła 85-lecie istnienia. Przygotowania do uroczystości trwały cały rok. Organizatorzy, posługując się internetem, starali się powiadomić jak najwięcej absolwentów. Kilkadziesiąt osób trudziło się, by przygotować ciekawy program spotkania, odpowiednie pomieszczenia. W organizację jubileuszu włączeni zostali wszyscy uczniowie.
Każde wielkie wydarzenie w rodzinie: chrzest, ślub, imieniny, urodziny wymaga zaangażowania i wysiłku wielu osób. W rodzinie Kościoła także przeżywamy różne uroczystości i święta. Do dwóch wydarzeń przygotowujemy się przez dłuższy czas: narodzin Pana Jezusa i Jego zmartwychwstania. Adwent - okres przygotowania na narodziny Jezusa - trwa cztery tygodnie. W tym czasie przemawiają do nas różni ludzie, którym zależy, abyśmy nie zmarnowali okresu przygotowań. Do tych ludzi zaliczamy proroka Izajasza oraz św. Piotra Apostoła, a także św. Jana Chrzciciela. Wszyscy trzej zapowiadają przyjście Pana Jezusa. Izajasz przekazuje tę wiadomość na kilkaset lat przed narodzeniem Jezusa. Jan Chrzciciel występuje, gdy Jezus rozpoczyna nauczanie, tymczasem św. Piotr mówi o przyjściu Pana Jezusa na końcu świata. Przesłanie wszystkich trzech ma podobne znaczenie: przygotowujemy się i nie marnujemy czasu, ponieważ przychodzi Jezus. W adwentowym czasie szczególną rolę odgrywają Msze św. roratnie i rekolekcyjne. W czytaniach Pisma Świętego przebija tęsknota za Panem Jezusem. Przypominamy sobie, jak niewiele możemy zrobić bez Pana Boga, jak słabi i grzeszni jesteśmy. Dlatego w tym okresie ważne jest wezwanie proroka Izajasza i Jana Chrzciciela: "Przygotujcie drogę dla Pana, wyrównajcie drogi naszemu Bogu, prostujcie ścieżki dla Niego".

Całe życie będziemy się nawracali, pracowali nad usuwaniem wad i słabości. Św. Piotr przypomina, że na końcu naszego życia przyjdzie do nas Pan Jezus. Dlatego nie możemy ustawać w prostowaniu drogi dla Niego.

Pomyślę: jaka słabość sprawia, że zrywam więzi z Panem Bogiem? Jaki grzech powoduje, że zanika moja miłość wobec rodziców, nauczycieli, rodzeństwa, kolegów i koleżanek? Nie mogę marnować czasu Adwentu: Pan Jezus nadchodzi. Prostujmy drogę dla Niego!

Bp Antoni Długosz