Bogusław Dopart
Ur. w 1955 r.; filolog, historyk kultury, antropolog społeczny, publicysta, literat, teoretyk i historyk literatury, nauczyciel akademicki, profesor nauk filologicznych.
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1977), gdzie uzyskał także doktorat (1986) oraz habilitację (1999); profesorem jest od 2003 r.
Bogusław Dopart debiutował w wieku 18 lat. Publikował wiersze m.in. w periodykach kulturalnych: „Tygodnik Kulturalny”, „Życie Literackie”, „Tygodnik Powszechny”, „Literatura”, „Kultura”, „Poezja”. Opublikował tomik „Pod powiekami” (Wydawnictwo Literackie 1978).
Prof. Bogusław Dopart jest autorem ponad 200 publikacji naukowych oraz dydaktycznych, krytycznych i publicystycznych. Opublikował m.in. książki: „Poemat profetyczny. O „Dziadach” drezdeńskich Adama Mickiewicza” (2002), „Kultura polska lat 1796–1918” (2012), „Polski romantyzm i wiek dziewiętnasty” (2013), „Mickiewicz. Poeta alternatyw” (2021), „Mickiewiczowski pięcioksiąg romantyczny” (2022). Redaguje serię naukową „Studia Dziewiętnastowieczne” (wyd. Księgarnia Akademicka), w której ukazało się dotąd 40 tomów; odczyty i referaty naukowe przedstawiał w ośmiu krajach.
Przez kilka lat prof. Dopart przewodniczył Akademickiemu Klubowi Obywatelskiemu im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Krakowie, którego celem jest propagowanie nowoczesnego polskiego patriotyzmu; wykładał także na UKSW, kierował tam też Katedrą Literatury Romantyzmu.
Obecnie jest kierownikiem Katedry Historii Literatury Oświecenia i Romantyzmu Wydziału Polonistyki UJ; jest członkiem Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność UJ, należy także do Polskiej Akademii Umiejętności (członek korespondent od 2020r.). Prof. Dopart jest również członkiem Komisji Historycznoliterackiej PAN oraz innych towarzystw naukowych; redaguje i współredaguje czasopisma naukowe.
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2022).
W Białym Kruku ukazały się wiersze prof. Bogusława Doparta. Zebrana w tomiku zatytułowanym „Na powrót” poezja powstała na przestrzeni wielu lat, lecz składa się na konsekwentną całość. Stanowi ona współczesny cykl poetycki o duszy w czterech częściach: metafizycznej, katastroficznej, eschatologicznej oraz odrodzeniowej (rewitalizacyjnej). Znajdują się tutaj wiersze autotematyczne: o tworzeniu i poezji; retrospekcyjne: wspomnienia młodości i domu rodzinnego; jak i te nawiązujące do mitologii, a także utwory przepełnione niepokojem i cierpieniem, gorzką refleksją nad kondycją człowieka we współczesnym świecie.
